Dünyanın hemen hemen her yerindeki toplumların kendi dönemlerinden önce, özlemlerini duydukları bir devir vardır. Bu dönem ''Altın Çağ'' olarak adlandırılır. Devletlerin özellikle bunalımlı yıllarında, bu devirlere özlem artar.

XVII. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nun içine girdiği buhranlı yıllarda, Islahat layihası kaleme alanlar Kanuni dönemini dönülmesi gereken ''Altın Çağ'' olarak göstermişlerdi. Ancak Kanuni döneminin yazarları da ideal devrin Fatih dönemi olduğunu yazmaktaydılar.

XIX. yüzyılda yayılan tarihteki bir takım dönemleri idealleştirme eğilimi Osmanlı yazarları tarafından da benimsendi ve tarihçiler, Islahat layihası yazarlarının da etkisi ile ''Kanuni Devrini'' ön plana çıkardılar.

Kanuni zamanı her yönden imparatorluğun zirvesi olmasa da, padişahın 46 yıl süren hükümdarlığı ve dünya siyasetine yön vermesiyle Osmanlı İmparatorluğu’nun en göz alıcı dönemidir.