Büyük Selçuklu Devleti kurulmadan önce Oğuzlar'dan kopan bir kısım boylar Azerbaycan, Güneydoğu Anadolu ve Irak'a gitmişlerdi. Göktaş, Buka, Mansur, Anasıoğlu idaresi altındaki Türkmenler, Cizre ve Diyarbakır bölgesi ile Musur ele geçirmişlerse de, uzun süre buralarda tutunamadılar. Kendilerine yurt, hayvanlarına da otlak arayan Türkmen kabileleri, Büyük Selçuklu topraklarında gelmeye devam ediyordu. Selçuklular, Türkmenleri, kargaşa çıkarmalarını önlemek ve otlak sıkıntısına sebebiyet vermelerini önlemek için Anadolu'ya sevk etti.

Türkler, Suriye ve Irak'a gidip yerleşmişlerse de ülkelerin iç bölgelerine girmemişlerdi. Bu bölgelerin iklim ve otlak durumunun hayvanları için elverişli olmaması Türkler'in buralarda yoğun bir şekilde yayılmasına engel oldu. Claude Chane, Türkler'in Mezopotamya ve Suriye'de gerçek bir yerleşim göstermeyip, askeri hakim sınıf olarak kalmalarının sebebini, bu bölgede Bedevi-Kürt çobanların bulunması ve Türk hayvanlarının sıcak iklime uyum gösterememesi olarak anlatır.

Anadolu ise iklimi ve geniş otlakları ile Türkler'in yaşantısına oldukça uygundu. Aynı zamanda Anadolu'nun yoğun bir nufusa sahip olmaması ve burada Türkler'e direnecek güçlü bir askeri gücün bulunmaması da Türkmenler'in buraya gelmesini teşvik edici unsurlar oldu.