Düyûn-ı Umûmiye tuz, pul, balıkçılık, ipek, tütün ve alkolden alınan vergiler, damga resmi ve bazı bölgelerden alınan vergiler (Bulgaristan vergisi, Kıbrıs Adası gelir fazlası, Doğu Rumeli vergisi) gibi önemli gelir kaynaklarını doğrudan denetim altında tutuyordu. Ayrıca komisyona tütün ve tuz ile ilgili olarak gerekli değişiklikleri yapma ve tekel tarzında yönetme yetkisi de verilmişti. Bu denetim karşılığında Osmanlı borçlarında yüzde 60’lık bir indirime gidildi. Yaklaşık olarak 253 milyon Osmanlı lirasına ulaşan borcun, 146 milyonu silindi ve borç 106 milyon liraya düşürüldü.

Ayrıca faiz oranları da indirildi. Düyûn-ı Umûmiye idaresi, ilk başta Sirkeci’de bir binada çalışmalarına başladı. 1897’de Cağaloğlu’nda kendisi için yaptırılan büyük binaya (bugünkü İstanbul Erkek Lisesi) taşındı. İstanbul’daki genel müdürlüğe bağlı olarak imparatorluğun önemli şehir ve bölgelerinde başmüdürlükler açıldı. I. Dünya Savaşı başlarında, bu komisyonda 182’si yabancı, 5.537 kişi görev yapıyordu.

Ayrıca ürün toplama zamanlarında pek çok geçici işçi de çalıştırılmaktaydı. Bu idarenin kurulmasından sonra Avrupa sanayi çevreleri, Osmanlı İmparatorluğu’na gelerek, ülkedeki birçok yerde (Zonguldak kömür madenleri, Bursa ipek sanayi, alkollü içki üretimi, elektrik, havagazı, su şirketleri) üretimi ellerine geçirdiler.