Fetret kelimesi sözlükte ''zaaf, gevşeme, gücünü ve tesirini'' kaybetme anlamına gelmektedir. Dini literatürde ''Fetret'' kelimesi Hazreti İsa ile Hazreti Muhammed arasında geçen dönem için kullanılır.

Tasavvufta müridlerin tarikat adab ve erkanını yerine getirmede gevşeklik gösterdiği dönemler ''Fetret'' olarak adlandırılır. Siyasi tarihte ise devletlerde merkezi otoritenin zayıflayıp yönetim boşluğunun oluştuğu dönemlere ''Fetret Devri'' denilir.

Osmanlı tarihinde Yıldırım Bâyezid’in, Timur’a 1402’de mağlup olup, esir düşmesinden Çelebi Mehmed’in bütün kardeşlerini bertaraf edip tek başına Osmanlı tahtına çıktığı 1413 yılına kadar olan dönem ''Fetret Devri'' olarak adlandırılır. Bu döneme ''Fasıla-i Saltanat'', yani ''Saltanat arası'' da denilir.