Dünya enerji düzeni hızla değişirken, “Gerekirse Türkiye'yi yerle bir edebiliriz” diye tehditler savuran ülke, petrolün yerine geçecek kritik mineraller konusunda büyük bir hamle başlattı.

Dünya enerji düzeni hızla değişirken, “Gerekirse Türkiye'yi yerle bir edebiliriz” diye tehditler savuran ülke, petrolün yerine geçecek kritik mineraller konusunda büyük bir hamle başlattı.

COP30 İklim Zirvesi bu yıl yalnızca karbon emisyonları ya da iklim finansmanı değil, aynı zamanda dünyanın gelecekteki enerji sisteminin hammaddeleri olan “kritik mineraller” üzerinde dönen sessiz ama hayati bir diplomasiye sahne oldu.

Bu yeni jeostratejik yarışın merkezinde, Hindistan dikkat çekici bir pozisyon aldı. Hindistan Çevre Bakanı Bhupender Yadav, Brezilya’nın Belem kentinde yaptığı açıklamada, gelişmiş ülkelerin net sıfır hedeflerini öne çekmesi ve trilyonlarca dolarlık yeni iklim finansmanı sağlaması gerektiğini söyledi.

Ayrıca, iklim teknolojilerinin erişilebilir olması ve fikri mülkiyet engellerinden arındırılması gerektiğini vurguladı.

Yenilenebilir enerjiye geçişle birlikte lityum, kobalt, nikel ve nadir toprak elementleri; bataryalardan güneş panellerine kadar tüm teknolojilerde temel hâline geldi. Dünya Ticaret Örgütü’ne göre, enerjiyle ilişkili kritik minerallerin ticareti 2000’de 53 milyar dolarken, 2022’de 378 milyar dolara çıktı. Hindistan ise bu minerallerin en az onunda 0 dışa bağımlı durumda.

Bu bağımlılığı kırmak için Hindistan 2025’te Ulusal Kritik Mineral Misyonu’nu başlattı. Amaç: uzun vadeli tedarik zincirlerini güvence altına almak, yerli üretimi artırmak ve dost ülkelerle stratejik iş birlikleri kurmak.

Hindistan yalnızca Asya’ya değil; Brezilya, Arjantin, Zimbabve, Namibya ve Avustralya gibi ülkelere yönelerek kaynak tedarikini çeşitlendiriyor. En dikkat çekici projelerden biri, Altmin-Brezilya ortaklığıyla hayata geçirilen ve yılda 32 bin ton lityum karbonat üretmesi planlanan tesis oldu.

2025-2030 arasında Hindistan’ın lityum ve kobalt talebinin 200 kat, nikel talebinin ise neredeyse 6 kat artması bekleniyor. Bu durum, petrol bağımlılığı yerine “mineral bağımlılığı” riski doğurabileceği için, ülke erken önlem alma peşinde.

Petrole bağımlı bir geçmişten, minerallerin şekillendireceği yeni enerji düzenine geçerken Hindistan artık yalnızca alıcı olmak istemiyor. Stratejik ortaklıklar, yerli işleme kapasitesi ve küresel yönetişimde söz hakkı ile Hindistan, yeni dönemin enerji mimarlarından biri olmayı hedefliyor.