Philetairus socius kuşlarının apartman binalarına benzeyen yuvalarında 400 kadar kuş birlikte yaşar.

Philetairus socius kuşlarının apartman binalarına benzeyen yuvalarında 400 kadar kuş birlikte yaşar.

Aynı yuva, yüz yıl boyunca farklı jenarasyonlar tarafından kullanılabilir.

Bazı yuvalar o kadar büyüktür ki inşa edildiği ağacı bile yıkabilir.

Çubuk, sarmaşık ve çamur gibi maddeler kullanılarak oluşturulan yuvadaki girişler aşağıdandır.

Girişte yırtıcılara karşı güvelik sistemi olarak kesici ve delici çubuklarla dolu bubi tuzaklarından oluşan tüneller vardır.

Konfor yuvanın içindeki odaların tabanına serilen çimlerle sağlanır.

İç kısımlardaki odalar gece havalar soğuduğunda, dış kısımlardaki odalar ise gündüz kavurucu sıcaklarda kullanılır.

2012'de brezilya'da keşfedilen dünyanın en büyük karınca yuvası, 8 metrelik bir derinliğe sahipti ve 47 metre karelik bir alana yayılıyordu.

Tahminlere göre karıncalar bu mega şehri inşa ederken 40 ton toprağı yüzeye taşımışlardır.

Şehirde bağlantılar tıpkı bizim caddelerimiz gibi geçen çok sayıda ana ve ara yolla sağlanmış ve bazı tünellerin sadece atıkların biriktirildiği depolara veya bahçelere çıktığı görülmüştür.

Bizler için belki de en ilginç olanı ilkel olarak değerlendirdiğimiz bu canlıların yuvalarının bir bölümünü tarım alanı olarak ayırarak burada kendileri için sindirimi kolay besin maddesi üreten mantarları yetiştiriyor olmalarıdır.

Termit gökdelenine hoş geldiniz. Bu hayvanlar karıncalar gibi yerin altına inmenin yanı sıra üstüne de inşa etmeyi severler.

Termit topluluğu; kraliçe, kral, işçiler ve asker termitlerden oluşmaktadır.

Yuva; kraliçeden alınan emirlerden sonra tükürüklerle karıştırılan ve kuruduktan sonra neredeyse beton sertliğine ulaşan toprak parçaları ile milyonlarca işçi tarafından birkaç yılda inşa edilir.

Yapıtın derinliği 2, 3 metreyi, yüksekliği ise 9 metreyi bulabilmektedir.

Eğer bir saldırı olursa veya asker termit sayısı azalırsa kraliçenin emriyle farklı besleme yöntemine tabi tutulan işçi termitler asker olarak yetiştirilmeye başlanır.

1970'lerin ortalarından itibaren bu kemirgenler hayatlarını dev bir barajı inşa etmek için ağaçları devirmeye adadılar.

Barajın yapılma amacı yaşadıkları nehirde bulunan su miktarının her zaman için aynı seviyede kalmasını sağlamaktı.

Böylelikle fazla yağmur yağdığında su kenarındaki yerleşim yerlerine su basmayacak veya bölgede kuraklık yaşandığında su seviyesi alçalmayacak ve yuvaları ortada kalmayacaktı.

Ayrıca beslendikleri balıkların nüfuslarını da kontrol altında tutulmuş olacaklardı.

Ağaç gövdelerini, taşları ve çamuru kullanan kunduzların çalışma arasında dinlenmeleri için kendilerine ait kulübeleri de var.

An itibariyle ana yapının uzunluğunu 150 metre daha arttıracak olan bir bent daha inşa etmeye devam ediyorlar.