“DOĞU’DA VE BATI’DA BİLİM VE DÜŞÜNCE”

         Uzaktan uzağa parıldayan bir ışık, Anadolu’dan (Elazığ’dan) yükselen gür bir ses… “Doğu’da ve Batı’da Bilim ve Düşünce” adlı eser…

         Kurulan tuzaklar birer birer bozuldukça, zincirler koptukça, düşünceye vurulan prangalar eskiyip döküldükçe, zulmet çekilip zihinleri örten kapkara perdeler birer birer kalkıyor. Bağlarından kurtulan kalemler daha serbest, daha rahat, daha geniş meydanlarda kağıtla buluşuyor… Bilgiler engellere çarpmadan, rahatlıkla zihinlerden kitaplara akıyor, yeni ve taze ufuklar açıyor… Gönüllerden gönüllere yeni yollar açılıyor, köprüler kuruluyor. Siyah bulutlar dağılıyor ve çiçekler güneşle kucaklaşıyor artık…

         Doğu ve Batı’nın mücadelesi; yerinde bir tespitle Habil’le Kabil’den başlıyor. Karanlıkla aydınlığın, iyilikle kötülüğün, doğru ile yanlışın, semavi olanla beşeri olanın mücadelesidir bu… Aslında serbestlikle yasakçı zihniyetin, düşünmekle aklı kiraya vermenin, inkarla ikrarın mücadelesidir bu mücadele…

         Karanlıkların hakim olduğu bu güzelim topraklarda güneşin ufuktan belirmesiyle aydınlık karanlığa, nur zulmete galip olmaya başladı.

         Pınarların gözelerini tıkayan, zulüm, despotluk ve tiranlık tıkaçları açıldıkça, yıllardır gönüllerde saklı kalan; fikir, düşünce ve hikmet oluklardan fışkırıyor. Bereketli Anadolu topraklarında tohumlar filizleniyor, ağaçlar çiçek açıp meyveye duruyorlar. Tozlu raflara mahkum edilen eserler açıldı birer birer. Gül bahçelerinde gönül çiçekleri neşvünema buldu elhamdulillah…

         Artık çoraklaştırılmış topraklar canlanıyor, karanlıklara terk edilen hakikat ikliminde şimşekler çakıp, her yanı nurlar kaplıyor…

      Bazıları çok büyük sanıp peşinden koşarken, bırakalım kainatı, Samanyolu galaksisine göre bile bir iğnenin sivri ucunun binde biri kadar olmayan bu küçük dünyada, zalimler, diktatörler, ceberutlar layık oldukları yere doğru yola çıkıyor. Nisan bulutlarından süzülen hasret damlaları yer yüzüne bereket dökmeye başlıyor.

         İşte Nisan bulutlarından süzülen bu inci damlalarının bir araya geldiği, toplandığı, harman olduğu bir eser; “Doğu’da ve Batı’da Bilim ve Düşünce”.

         Sayın Nevzat Ülger’in kaleminden dökülen inci taneleri misali, her kelimesi itinayla seçilmiş, her cümlesi güzelliklerle dolup taşan bir eser. Nevzat Ülger’in beşinci eseri olarak sunulan ve uzun bir çalışmanın, büyük bir emeğin mahsulü olan kitap (44) başlık halinde okuyucuya sunuluyor…

         “Bilim ve düşünce üretme arayışı esas itibariyle manevi bir olgunluktur” cümlesiyle başlayan eser berrak bir su gibi akıp gidiyor.

         Eserde yapılan incelemeler doğru, fikirler tutarlı, çözüm önerileri yeni ve orijinal.

         Sayın Nevzat Ülger’in kitapta kullandığı dil sade, akıcı ve anlaşılır bir dil. Meseleleri ele alış üslup ve biçimi yerli yerinde.

         Kitap berrak bir su misali akıp gidiyor. Sıkmadan okutuyor kendini. Önce meselelerin köküne inip, bizi tarihin derinlilerine götürüyor, sonra esasa dönüp önemli noktalara parmak basıyor.

         Eser sadece meseleleri ortaya koymakla yetinip bırakmıyor. Meselenin çözümü için ne yapılması icabettiğini de ortaya koyuyor. Yani eser sadece meseleleri teşhis edip bırakmıyor, aynı zamanda tedavisini de söylüyor.

         Toplumun kalkınması, refahın artırılması, adil gelir dağılımının nasıl yapılacağı, zenginliğin belli ellerde toplanmasının meydana getireceği sıkıntıları dile getiriyor.

 İşte kitaptan Birkaç satır: “Çağımızda insan ruhunu çürüten hastalıkların tedavisi için sadece entelektüel bir uyanış yetmez, daha etkili şok tedavilere ihtiyaç vardır. Bunun için de tavsiyelere değil, modellere ihtiyaç duyulmaktadır. Şüphesiz en tesirli modeller devlet ve hükümet başkanlarıdır. (S: 209)