Fotoğraf makinesinin hikayesi 10. yüzyıla kadar uzanır. O yıllarda Müslüman bilgin İbn-i Heysem gümüş nitratın güneş ışığı etkisiyle karardığını bulmuştur. 15. yüzyılın büyük sanatçısı Leonardo da Vinci karanlık odayı keşfetmiştir. Karanlık odayla karanlık kutuyu karıştırmayalım. Bildiğiniz gibi karanlık odaya açılan minik bir delikten geçen ışıkla, dış dünyanın görüntüsünün yansıması elde edilmişti. Bu gelişmeler fotoğrafın doğuşuna hazırlıktı. Ardından Rönesans sanatçıları da karanlık kutuyu buldular. Karanlık kutunun bir ucuna açılan delikten giren ışığın, kutunun diğer tarafında görüntünün tersi görülebiliyordu.

18. yüzyılda kutunun bir ucuna mercek koydular ve diğer ucuna da buzlu cam koydular. Böylece görüntü kutunun dışında görülmeye başlandı. 1725’lerde bir kağıdın üzerine kireç ve gümüş nitrat sürüp, üzerine bir şekil konulduktan sonra güneşe tuttular ve kağıdın üzerinde bu şeklin görüntüsü çıktı.

19. yüzyılda geldiğimizde ise kağıt, gümüş nitrat çözeltisine batırılarak ilk negatifler elde edildi. Sonra Yuda Bitümü ile kaplanmış kalay levhalara kullanılarak üzerine görüntü düşürülüp güneş ışığının düşen yerleri beyazlattığı görüldü.

Sonunda 1816 yılında Fransız kimyacı ve fizikçi olan Louis Daguerre ilk fotoğraf makinesini geliştirdi. Adına Daguerotip denildi. İlk çekilen resimler negatif diye adlandırılan filmlerin üzerine aktarıyor ve banyo edildikten sonra kağıtların üzerinde çıkarıyorlardı. Günümüzde telefonumuzla resim çekmek oldukça kolay öyle değil mi?