Obsesif Kompulsif Bozukluk (OKB), kişinin günlük yaşam aktivitelerini bozacak şekilde tekrarlayan düşünce ve davranış örüntüsüne girmesi olarak tanımlanıyor.
Obsesif kompulsif bozukluk obsesyon ve kompulsiyonların eşlik ettiği bir hastalıktır. Obsesyon kişinin isteği dışında zihnine gelen mantıksız, hoş olmayan, ısrarcı, rahatsız edici düşünce, dürtü ya da görüntülerdir. Bu görüntüler kaygı, korku öfke ve huzursuzluk gibi duygulara neden olurlar. Kişiler bu görüntü veya düşüncelerden o kadar çok rahatsız olur ki onları azaltmak için bazı davranışlar geliştirirler. Obsesyonların etkisini ortadan kaldırmak için belirli kurallara uyarak yapılan tekrarlayıcı davranışlara kompulsiyon denir. Örneğin “Ocağı açık unuttum mu?” düşüncesini çok yoğun ve şiddetli hissetmek ve günlük hayattaki işlerimizi etkileyecek düzeye gelmesi obsesyon, bu nedenle kapıyı 3 kez kontrol etmek kompulsiyon olarak tanımlanabilir. Bu tarz düşünceler toplumun %90’ında vardır ancak çoğunlukla günlük hayatı etkilemezler. Günlük hayatı etkilemeyen bu tarz düşüncelere girici düşünceler denir ve normaldir. Aileler takıntı kelimesini ısrarcılık, aklına koyduğunu yapmak, tutturmak ya da bir konuya çok meraklı olmak olarak tanımlayabilmektedir. OKB’de bahsedilen takıntılar (obsesyonlar) ise sahip olmak istemediğimiz, rahatsız eden, karşı koymaya çalıştığımız düşünce dürtü ya da görüntülerdir.
Özellikle erken yaşlarda ortaya çıktığında, çocuklar belirtilerini anlatmakta zorlanabilirler ve bu da tanının gecikmesine neden olabilir. Belirtilerini anlatamayan çocuklar daha gergin ve huzursuz olabilirler. Bazı takıntılar çocuk ve gençlere utanç vermektedir. Yine böyle durumlarda da paylaşmaktan kaçınabilirler. Bu utanç veren düşünceler nedeni ile mutsuzluk, keyifsizlik, sosyal olarak içe kapanma görülebilir. Belirtiler ile aşırı uğraş, kompulsiyonların uzun süre yapılması, obsesyonların zihne gelmesine bağlı yoğun kaygı nedeni ile dikkat ve konsantrayonda bozulma görülebilir. Bunun sonucunda akademik başarıda azalma gözlemlenebilir.

OKB hastalığı olan gençler genellikle mükemmeliyetçidirler. Belirsizliğe karşı toleransları düşüktür. Bir şeyi düşünmek yapmak gibidir, bir olay akıldan geçiyorsa gerçekleşmiştir ya da gerçekleşebilir gibi hatalı değerlendirmeler yapabilirler.