Levent Sonat

Her ne kadar Amerikan Siyaset Bilimci Francis Fukayama’nın makalesi ile meşhur olmuşsa da “tarihin sonu” metaforu oldukça eski bir kavram. Kavramı ilk defa gündeme getirenin Kant olduğu söylenir. Tarihin sonu metaforu esasta tarih felsefesine dayanır. Bu anlayışa göre, insanlık tarihine göre kısa dönemli sayılabilecek hanedanlık ve devletlerin ötesinde etkisi zaman içinde sürüp giden bir takım toplumsal dinamikler işlemekte, toplumların yapısını asıl olarak bu dinamikler belirlemektedir. Yaşadığımız zamanın oluşumunda tarihi ve toplumsal birtakım dinamiklerin etkili olduğu kuşkusuz. Ancak bu dinamikler hiçbir zaman insan iradesini bütünüyle devre dışı bırakacak kadar güçlü değildir. Önce akıllarımızdan sınava çekileceğiz. Aklı olmayan için sınav da yoktur. İnsan aklı ve iradesi Allah’ın inayetiyle tarihi belirleme kudretine sahiptir. Birey toplumun bir parçasıdır. Toplumu etkileyen büyük baskılardan ortaya koydukları sistemlerden başka çıkış yolu olmadığını “kavramaya” başlıyoruz. Bütün manipülasyonlara rağmen kitleler her zaman farklı bir çıkış yolu olduğunu sezmektedir. Asıl sorumluluk aydınların üzerindedir. Durmadan, usanmadan tekrarlanması gereken temel kök neden Müslümanların birlikte hareket etme zorunluluklarıdır. Bu koşul sağlanmadıkça egemen güçler tarafından insanlık üzerine daha çok karanlık ütopyalar boca edilecek, hiçbirisi öbüründen daha ehven olmayan yeni tarihin sonu hikayelerine muhatap olacağız.
İletişim için: 0216 352 49 77