Kırklareli'nin köylerinde üretimden besiciliğe her alanda aktif rol oynayan kadınlar, şehrin stres ve yoğunluğundan uzakta yaşamlarına devam ediyor.

Köyün yoğun iş temposuna rağmen yüzlerindeki mutluluk hiç eksik olmayan kadınlar, zaman zaman yaptıkları işlerle erkeklere taş çıkartıyor.

Erkeklerin bile zorlandığı işlerden kaçınmayan kadınlar, kimi zaman saman balyalarını sırtlanıyor kimi zaman kışlık yakacaklarını hazırlamak için el motoru ile ormanlarda çalışıyor.

Aile bütçelerine katkı sağlamak amacıyla tarlalarına ektikleri ürünleri çapalayan kadınlar, bugünlerde kışlık yiyecekleri tarhana, turşu, makarna gibi ürünler hazırlamak için yoğun mesai harcıyor.

Çiftçilikten hayvan besiciliğine kadar üretimin her alanında aktif rol alan kadınlar, "taşı toprağı altın" dedikleri köylerini, tüketim odaklı şehirlere değişmiyor.
Armağan köyünde yaşayan Fatma Özkaya, köyde yaşamanın çok güzel olduğunu ve insana huzur verdiğini söyledi.

Kovid-19 sürecinde herkesin köyünün değerini anladığını, köydeki yaşamın, samimiyetin ve huzurun hiç bir şehirde bulunamayacağını belirten Özkaya, "Köyde bahçede her şeyimizi kendimiz yetiştiririz, oduna gideriz, kış hazırlıklarımızı yaparız. 'Hayvanlara bak, tarlaya git' derken bir bakmışsın zaman geçmiş. Bana 'Köy mü, şehir mi?' deseler, hiç düşünmeden köyümü tercih ederim. Köyün havası, insanları, her şeyi doğal. Kimse köyünü bırakmasın, burada her şey bol." dedi.
Kızılcıkdere köyünde yaşayan Nesrin Şafak da bir zamanlar köyden giden birçok kişinin geri dönmek istediğini anlattı.

Köyde yaşamanın zorluğunun da güzelliklerinin de olduğunu belirten Şafak, şöyle devam etti:
"Köyde hayvancılık, çiftçilik yapıyoruz. Köyde hayat hep aynı. Sabah kalkıp önce hayvanlara bakıyoruz, evin işi, tarla derken gün biter. Bana köyde yaşamak hiç zor gelmiyor. Köyde yaşamayı çok seviyorum. Ben zaten şehirde yaşayamam. Biz şehir hayatına alışmadığımız için köy hayatı cazip geliyor. Reçel, pekmez doğal, yumurta tavuklardan, süt ineklerden, daha ne olsun."