Ziyarette iki genel başkanın seçim ittifakını değerlendirdikleri öğrenildi.

Gelecek Partisi tarafından yapılan yazılı açıklamada, ziyarete ilişkin şu ifadeler kullanıldı:

Saadet Partisi Genel Başkanı Temel Karamollaoğlu ile Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu'nun yaptığı görüşmenin içeriğine dair Gelecek Partisi ve Saadet Partisi kaynaklarından edinilen bilgiye göre iki liderin görüşmesinde TBMM grup çalışmaları ve yerel seçim hazırlıkları ele alınmış ve siyasi gelişmelerle ilgili görüş alışverişinde bulunulmuştur.

Bu bağlamda Genel Başkanlar 1 Ekim’de başlayacak TBMM çalışmalarında Saadet-Gelecek grubunun işleyiş ilkeleri ve öncelikli gündemleri konusunda mutabık kalmışlardır. Yerel seçim hazırlıkları bağlamında ise gerek yerel teşkilatlar arasında gerekse Genel Merkezlerin ilgili birimleri arasında istişarelerin başlamasına karar vermişlerdir. Genel Başkanlar ayrıca siyasi gelişmeleri değerlendirmişler ve bu çerçevedeki istişarelerin daha düzenli yapılmasına verdikleri önemi teyit etmişlerdir. Son derece olumlu geçtiği bildirilen görüşmede iki partinin iş birliğinin genel seçimler sonrası toplumda oluşan karamsarlığı aşma ve yeni bir siyasi iklim oluşturma çabası olarak tabanda yaptığı olumlu etkiden duyulan memnuniyet ifade edilmiştir.

Yayın organlarından Ayasofya kavgasına tutuşmuşlardı!

Gelecek Partisi'nin yayın organı Karar Gazetesi, Ayasofya Camisi'ni "Ayasofya çorap koktu" şeklinde çirkin ifadelerle hedef aldı.

Karar'dan Şule Demirtaş'ın çirkin yazısına tepki ise Saadet Partisi'nin yayın organı Milli Gazete'den geldi. Milli Gazete yazarı Ömer Adil, Demirtaş'a tepki gösterdiği yazısında şu ifadeleri kullandı:

Karar gazetesinden Şule Demirtaş Hanım “Ayasofya nasıl çorap koktu?” başlıklı uzunca bir makale yayınlamış. İlginç olan, çok önemli ve ciddi bir analiz yapma kaygısıyla giriştiği satırların başlığı ise oldukça yavan ve ciddiyetten uzak olması.

Bizim kültürümüzde, evlerimize ya da ibadethanelerimize ayakkabılarımızı çıkartarak gireriz. Yani yazar hanımın kaygısı o kadar yersiz ki bu mantıkla hiçbir camiye ya da eve girilmemesi gerekiyor. Ya da sokakta gezdiğiniz ayakkabılarınızla evlerinizde ya da ibadethanelerimizde dolaşmanız gerekiyor.

Tabi asıl sorun çorap ya da ayakkabı değil ama Şule Hanım’ın bakış açısı sorunlu. Cami olmadan önce ayakkabılarla gezilen bir mekâna cami olduktan sonra çorapla girilmesini eleştirme çabası mantıktan uzak.

Şöyle ki; gerek Şule Hanım’ın kurumu Karar gazetesi gerekse bizim kurumumuz Millî Gazete İstanbul sınırları içerisinde. Yani Ayasofya ile aynı gün ve saatte fethedilen toprak parçasının üzerinde oturuyoruz. Ve hatta İstanbul’un surlarından tutun da çok sayıda tarihi eseri Fetih öncesine ait.

Nasıl yapalım buralara da Yunan bayrağı mı çekelim?

Ya da İstanbul’u haftanın belirli günleri Yunan bir yönetici diğer günleri de Türk yönetici mi yönetsin. Yazar hanımın “aslına uygun kalmalı” endişesi bunu gerektiriyor.

Kendisine UNESCO’nun tanımını milat alan ve ona göre hareket ettiği anlaşılan Şule Hanım’ın unuttuğu bir detay var; İstanbul 1453 yılında fethedildi, UNESCO 1945 yılında kuruldu. Fetih sonrasında da Fatih Sultan Mehmet Han (bizde cami satmak gibi bir anlayış yokken günümüzde de sıkça görüldüğü üzere Avrupa’da satın alınan ve camiye ya da farklı mekânlara çevrilen kiliseler var) ücretini de kendi bütçesinden ödeyerek Ayasofya’yı fethin sembolü olarak camiye çevirmiştir. Elbette bu adım o günün koşullarında biraz da siyasi bir adım olmuştur. Fethettiğiniz şehrin en görkemli yerindeki eseri de “fetih ruhuna uygun” hale getirmiştir.

Yazar hanımın değindiği bir başka konuda siyasi iradenin bir zamanlar “önce Sultanahmet’i doldurun” demesi kısa süre sonra da Ayasofya’nın aslına döndürülmesi. Burada eleştirilmesi gereken bir duruş varsa o da ilk açıklamadır. O sözler de söylendiği anda hassasiyet sahibi insanlar tarafından gerekli eleştirilere muhatap olmuştu.

Şule Hanım’ın şu değerlendirmesine de itirazımız var.

“(…) İtalya Padova’da bulunan Scrovegni Şapeli 718 yaşında, Ayasofya ile arasında handiyse 1000 yıl kadar var. O da UNESCO dünya mirası listesinde olan bir eser. Eserin içine girebilmek kolay değil. Zarar verilebilir endişesiyle beden ısısının regüle edilmesinden, nefesten oluşacak neme karşı önlem alınmasına, flaş kullanımına kadar tüm riskler eleniyor. Ücret mukabilinde belirli bir süre gezebileceğin şapele girmeden önce özel bir odada vücut ısısı aklimatize ediliyor. Vücut ısısı yapının iç ısısıyla aynı hale geldiğinde içeri alınabiliyorsunuz. (…)”

Bu sözlerin yerli yerine oturması mümkün değil zira Ayasofya müze olarak kullanılırken yani günlük insan seline maruz kalırken camiye çevrilmiştir.