Herhalde fark ettiniz... Soma’da “maden faciası”nın meydana geldiği 13 Mayıs’tan bu yana, hep “mutedil yayın” yaptık... Manşetlerimizde ve sürmanşetlerimizde, hiç kimseyi “itham” etmedik, mümkün olduğu kadar “eleştirel bir dil” de kullanmadık...

Başlıklarımız ortada:

14 Mayıs:

“Soma’da maden faciası”

15 Mayıs:

“Başımız sağolsun”

16 Mayıs:

“Gün, dua günü”

17 Mayıs:

“Soma’ya dua seli”

18 Mayıs:

“Bu son olsun!”

Elbette; “kaza” değil, “ihmal” değil ve her şey “düzgün” ise, “301 maden işçisinin şehit olduğu” olayda bir “sabotaj ihtimali”nden de söz ettik ve “derin şüphe”leri dile getirdik...

HER ŞEYİN BİR SIRASI VAR!

Peki, niye böyle davrandık?..

Çünkü, “facia”nın ilk günleri, “acının zirvede olduğu günler”di... Bu günler, “birlik, beraberlik ve dayanışma günleri”ydi... Bu günler; “şehitlere rahmet, yaralılara şifa, yakınlarına sabır dileme” günleriydi...

Biz de “eleştiri” yapabilirdik...

Ama, sırası değildi!..

Hele şu “yangın” bir sönsün... Hele şu “acı” bir dinsin, hele “yas”ımızı bir tutalım, hele “son şehidimizi” de madenden çıkarıp, onun naaşını da toprağa verelim!.. Kısacası, “şehit”lerimize, “yaralı”larımıza ve “onların yakınları”nın acılarına saygı gösterelim...

Ondan sonra “eleştiri” mi yapacağız... “İtham” mı edeceğiz, “suçlama” mı yönelteceğiz, “hesap” mı soracağız... Hepsini yapalım ama, sırası değil!..

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN