VAHYİN DİLİNDEN



(٢٢١) هَلْ اُنَبِّئُكُمْ عَلٰى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطٖينُؕ
(٢٢٢) تَنَزَّلُ عَلٰى كُلِّ اَفَّاكٍ اَثٖيمٍۙ
(٢٢٣) يُلْقُونَ السَّمْعَ وَاَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَؕ

Esirgeyen, bağışlayan Allah'ın adıyla

(221) Şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi?

(222) Onlar günaha, iftiraya düşkün olan herkese inerler (onlara kötülüğü telkin ederler).

(223) Bunlar, (şeytanlara) kulak verirler, çoğu da yalancıdır.

(Şuarâ Suresi)         (Meâl Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı)

TEFSİRİ:

Önceki âyetlerde (210-212) Kur’an’ı Hz. Peygamber’e şey­tanların getirdiği, dolayısıyla onun bir kâhin olduğu iddiaları reddedilmişti. Burada ise şeytanların Hz. Peygamber’e yaklaşamayacakları belirtilmekte ve kimlere yaklaşabilecekleri açıklanmaktadır. Şeytanlar ancak çok yalan söyleyen, iftira atan, sahtekâr, günah işlemekten çekinmeyen kimselere, yani kendilerine uygun karaktere sahip olanlara yanaşırlar.

Kaynak : Kur'an Yolu Tefsiri Cilt: 4 Sayfa: 179

ALLAH RESULÜ'NDEN (Sallellahu Aleyhi ve Sellem) 

“İnsanlara öyle bir zaman gelir ki, kişi malı helâlden mi, haramdan mı aldığına hiç aldırmaz.”

Kaynak: Buhârî, Büyû, 7, 23

GÜNÜN SÖZÜ: 




GÜNÜN FOTOĞRAFI: 


                                      

KISSADAN HİSSE:

ENANİYET (BENLİK) MUSİBETİ

İnsanın en büyük problemi enâniyettir. Benlik veya enâniyet, bir nevî şirktir / ortaklıktır.

Hâlbuki;

İslâm akîdesinin ortaklığa tahammülü yoktur. Çünkü takdir Cenâb-ı Hakk’ındır. Gücü ve muvaffakiyeti veren de Cenâb-ı Hak’tır. Kula düşen, O’na teslim olmaktır.

Enâniyet, nice gafili cehennem yolcusu eylemiştir.

Meselâ;

Medine’deki yahudi kabîlelerinin reisleri ve hahamları; ellerindeki kitaplarda haber verilen âhirzaman peygamberinin alâmetlerini gördükleri hâlde, mevkilerini kaybetme endişesiyle müslüman olmadılar. O’na düşmanlık edip hüsrâna uğradılar.

Mekke müşriklerinden Velid bin Muğîre de peygamberliğin, Hazret-i Muhammed Mustafâ -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e verilmesini hazmedemediği için, enâniyete mağlûp olarak küfrün ve hasedin karanlığında kaldı.

Kezâ zamanın Bizans kralı Herakliyus; İslâm davetinin tesiri altında kaldığı ve Peygamberimiz hakkında sorduğu suallere aldığı cevaplar karşısında, risâlet-i Ahmediyye’yi vicdânen kabul ettiği hâlde, enâniyet ve taht korkusu yüzünden, îmandan, dolayısıyla ebedî saâdetten mahrum kaldı.