VAHYİN DİLİNDEN

(١٠) اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ فَاَصْلِحُوا بَيْنَ اَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَࣖ

Esirgeyen, bağışlayan Allah'ın adıyla

(10) Müminler ancak kardeştirler, öyleyse iki kardeşinizin arasını düzeltin, Allah’a itaatsizlikten sakının ki rahmetine mazhar olasınız.

(Hucurat Suresi)         (Meâl Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı)

TEFSİRİ: 

Müminler hem bütün insanlıktan hem de iman kardeşlerinden sorumludurlar; dünyada haksızlığın engellenmesine (Âl-i İmrân 3/108), din ve vicdan özgürlüğü başta olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin uygulanmasına katkıda bulunmak (Nisâ 4/75; Hac 22/40), ülkede ise bunlara ek olarak mümin kardeşler arasındaki anlaşmazlıkları adaletle çözüme kavuşturmak, haksızlıkta ısrar edenlere karşı haklının yanında yer almakla yükümlüdürler. Bu âyet ikinci yükümlülüğe –bunun dayanağı olan kardeşliğin altını çizerek– dikkat çekmektedir.

Kaynak : Kur'an Yolu Tefsiri Cilt: 5 Sayfa: 93

ALLAH RESULÜ'NDEN (Sallellahu Aleyhi ve Sellem) 

“Müslüman, müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, haksızlık yapmaz, onu düşmana teslim etmez.

Müslüman kardeşinin ihtiyacını gideren kimsenin Allah da ihtiyacını giderir.

Kim bir müslümandan bir sıkıntıyı giderirse, Allah Teâlâ o kimsenin kıyamet günündeki sıkıntılarından birini giderir.

Kim bir müslümanın ayıp ve kusurunu örterse, Allah Teâlâ da o kimsenin ayıp ve kusurunu örter.”

Kaynak: Buhârî, Mezâlim 3; Müslim, Birr 58. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 38, 60;Tirmizî, Hudûd 3, Birr 19; İbni Mâce, Mukaddime 17

 

GÜNÜN SÖZÜ: 

GÜNÜN FOTOĞRAFI:   




KISSADAN HİSSE: 

Halife Harun Reşit veziri ile birlikte gezerken bakıyor ki yaşlı başlı bir amca ağaç dikiyor. Diyor ki :

—Amca sen bu ağacı diliyorsun da Meyvesini yemek sana nasip kısmet olurmu ki, ömür vefa gösterir mi?

İhtiyar : "Padişahım ! Nasıl ki bizden öncekiler dikmiş biz şimdi meyvesini yiyiyorsak, bende dikerim ben yiyemezsem bile benden bizden sonra gelen nesiller yer." Bu cevap Padişahın çok hoşuna gider.

—Çıkarın buna bir kese altın verin der. İhtiyara bir kese altın verirler. İhtiyar çok akıllıdır, der ki :

—Bak Padişahım diyordun ki niçin ağaç dikiyorsun? Meyvesini yemek nasip olur mu? Bak benim ağacım şimdiden meyvesini verdi bile. Bu cevap da Padişahın hoşuna gider.

—Bir kese yine altın verin der. Yine bir kese altın verirler. İhtiyar bu sefer de der ki :

—Bak Padişahım ! Herkesin ağacı yılda bir defa meyve verir. Benim ağacım iki (2) defa meyve verdi.
Bu cevap da Padişahın hoşuna gider. Çıkarın bir kese yine altın verin der. Yine bir kese daha altın verirler.

Padişah, yanındaki vezirine der ki :
—Haydi buradan bir an evvel gidelim. Yoksa bu ihtiyar hazinenin bütün altınlarını boşaltarak.