VAHYİN DİLİNDEN

(١٦) كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ اِذْ قَالَ لِلْاِنْسَانِ اكْفُرْۚ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ اِنّٖي بَرٖٓيءٌ مِنْكَ اِنّٖٓي اَخَافُ اللّٰهَ رَبَّ الْعَالَمٖينَ

(١٧) فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَٓا اَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فٖيهَاؕ وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُا الظَّالِمٖينَࣖ

Esirgeyen, bağışlayan Allah'ın adıyla

(16) Tıpkı şeytanın durumu gibi: Hani o insana “İnkâr et” der; o inkâr edince de, “Bilesin ki benim seninle ilgim yok, ben âlemlerin rabbi olan Allah’tan korkarım” der.

(17) Ama ikisinin de âkıbeti, içinde ebedî kalacakları ateşe girmek olacaktır! İşte zalimlerin cezası budur!

(Haşr Suresi)         (Meâl Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı)

TEFSİRİ: 

16. âyette iki yüzlülük ederek insanları kandıran münafıkların bu yöntemi şeytanın insanı doğru yoldan saptırırken uyguladığı taktiğe benzetilmiştir (ayrıca bk. İbrâhim 14/22). Ama –17. âyette belirtildiği üzere– bu ilişkide kendisine uyulan gibi uyanın da sonu ateştir; çünkü kendisine verilen irade gücünü doğru istikamette kullanmamıştır.

Şu halde –burada söz konusu edilen olayda– münafıklar yaptıkları tahriklerin karşılığını görmeye, aynı şekilde yahudiler de münafıklara uymanın sonuçlarına katlanmaya mahkûmdurlar; benzer durumlar da buna göre düşünülmelidir (buradaki benzetmeyi muayyen bazı kişilerin yaptıklarıyla açıklama örnekleri için bk. Taberî, XXVIII, 49-50; Elmalılı, VII, 4861-4863).

Kaynak : Kur'an Yolu Tefsiri 
 

ALLAH RESULÜ'NDEN (Sallellahu Aleyhi ve Sellem)

“Her bid’at dalâlettir ve her dalâlet cehennem ateşindedir.”

Kaynak: Müslim, Cum’a, 43; Ebû Dâvud, Sünnet, 5

GÜNÜN SÖZÜ: 

 GÜNÜN FOTOĞRAFI:

KISSADAN HİSSE: 

BEYAZ OLAN HACERÜL ESVED TAŞI NEDEN SİYAHLAŞTI?

Kalp, içinde bulunduğu ortamın tesiri altında kalır. Hayırlara ve güzelliklere muhâtap olursa güzel in’ikâslarla nurlanır.

Bunun aksine, kötülük ve çirkinliklere mâruz kalırsa, kötülükler sirâyet edip onu karartır.

Rivâyete göre cennetten gelen ve İbrahim -aleyhisselâm- tarafından tavâfın başlangıcına alâmet olsun diye Kâbe’nin bir köşesine yerleştirilen meşhur “Hacer-i Esved” de insanların günahlarının ve kasvet-i kalbinin menfî in’ikâsları neticesinde kararmıştır.

Mâlum olduğu üzere Hacer-i Esved, “siyah taş” mânâsına gelir. Hâlbuki bu taş, cennetten çıktığı zaman sütten ve kardan daha ak idi. Fakat zamanla kendisine dokunan insanların günahları sebebiyle kararmıştır.

Nitekim bu siyahlığın sadece Hacer-i Esved’in görünen kısmında bulunduğu, Kâbe duvarına gömülü kısmının ise hâlâ beyaz olduğuna dâir pek çok rivâyet vardır.

Düşünmek gerekir ki insanların günahları, bir taşa bile bu derece tesir edip onu siyahlaştırabiliyorsa, tıpkı su gibi, bulunduğu ortamın şekline ve rengine bürünen kalbi ne kadar tesir altında bırakır?

O hâlde kalbin sâfiyet ve berraklığını muhâfaza için günah ve mâsiyetlerin olumsuz telkinlerinden son derece sakınmak gerekir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş