Mehmed Murad Nakşibendî, Hülâsatü’ş-Şürûh adlı eserinin mukaddimesinde kendisini “Es-Seyyidü’l-Hâcc Hâfız Muhammed Murâdu’n-Nakşibendî İbnü’ş-Şeyhi’l-Hacc Abdü’l-Halimi’n-Nakşibendî” (Hülâsatü’ş-Şürûh-I: 1b) şeklinde künyelendirmektedir.



23 Ekim 1788’de İstanbul, Fatih Çarşamba semtinde doğan Mehmed Murad Nakşibendî, babası Abdulhalim Efendi’nin vefatının ardından Murad Molla Tekkesi’ne postnişîn olmuştur. Pek çok önemli hocadan ilmî, dinî, edebî dersler alarak kendini yetiştirmiş, ömrünü tekkesinde ilim öğretmekle geçirmiştir. Sultan Ahmed Camii’nde Cuma vâizliği de yapmış olan Mehmed Murad Nakşibendî, merasimlerde emsalsiz duahânlığıyla bilinmektedir. Cömertliği ve hayırseverliğiyle tanınan Mehmed Murad, bir Dârü’l-Mesnevî yaptırmış, orada talebelerine Mesnevî okutmuştur.



On esere imza atan Mehmed Murad Nakşibendî’nin Mesnevî’ye, Pend-nâme’ye, Şevket-i Buhârî ve Sâib-i Tebrizî’nin şiirlerine yazdığı şerhler büyük önem taşımaktadır. İstanbul’un âlim ve ediplerinin yanı sıra taşradan, hatta uzak ülkelerden tahsil ve istifade için Murad Molla Tekkesine gelenler olmuş Mehmed Murad Nakşibendî’nin namı ve şöhreti bütün cihana yayılmıştır (Fatma Aliye 1994: 41).



Murad Molla Tekkesinin en önemli müdavimlerinden biri Ahmed Cevdet Paşa’dır.