Doğada rehberlik yapan Murat Aydemir’in aktardığına göre, çiriş sadece insanlar için değil, dağ keçileri gibi yaban hayvanları için de doğal bir besin kaynağı. Aydemir, yaptığı gözlemlerde dağ keçilerinin de bu otu severek tükettiğini söylüyor. Bölge halkı ise çiriş otunu hem geleneksel yemeklerde hem de tıbbi amaçlarla kullanıyor.

Faydası da lezzeti de bol

Zambakgiller familyasına ait olan ve yörede “dağ pırasası”, “yeling otu” ya da “güllük” gibi isimlerle de bilinen çiriş, vitamin ve mineral açısından zengin bir bitki. Taze yaprakları haşlandıktan sonra yumurta ile kavruluyor, peynirle karıştırılarak yufkaya sarılıyor ya da çorbası yapılıyor. Halk arasında “kaşila” olarak bilinen geleneksel bir yemek de çirişle hazırlanıyor. Kaşila; çirişin kaynatılıp bulgurla birlikte katı kıvama gelinceye kadar pişirilmesiyle yapılıyor ve üzerine yağ dökülerek servis ediliyor.

Yapılan bilimsel araştırmalar da çiriş otunun sağlık açısından birçok faydası olduğunu ortaya koyuyor. Meryem Badayman, Ekin Dinçel ve Ayla Ünver Alçay tarafından yürütülen bir çalışmada, çirişin lif, antioksidan ve besin değerleri açısından zengin olduğuna dikkat çekiliyor.

Tıptan mutfağa geniş kullanım alanı

Türkiye'nin birçok bölgesinde yetişen çiriş otu, sadece sofralarda değil, alternatif tıpta da tercih edilen bitkiler arasında yer alıyor. Yan etkilerinin az olduğu düşüncesiyle özellikle bazı hastalıkların tedavisinde halk arasında sıkça başvurulan doğal bir kaynak konumunda.

Erzincanlılar için çiriş otu, sadece bir bahar müjdecisi değil; aynı zamanda geleneksel tatların ve şifa arayışlarının da önemli bir parçası. Doğal yaşamla iç içe geçmiş bu bitki, hem dağların zirvesinde yaşayan canlılara hem de insanların sofralarına hayat veriyor.