Puf engereği yılanları, mahsulleri tehdit eden kemirgenlerle doğal olarak mücadele ederek sürdürülebilir tarım için kritik bir rol oynayabilir. Yeni araştırmalar, bu yılanların av kapasitesini 12 kat artırabildiğini ve kimyasal ilaçlara alternatif olabileceklerini ortaya koyuyor.

Güney Afrika’nın Johannesburg kentindeki Witwatersrand Üniversitesi tarafından yürütülen bir araştırma, puf engereği yılanlarının (Bitis arietans), kıta genelinde mahsul üretimini tehdit eden kemirgen popülasyonlarını bastırmada son derece etkili olduğunu ortaya koydu.

Bu yılanlar, kemirgen patlamaları sırasında yiyecek alımını on iki katından fazla artırabiliyor; bu oran, birçok memeli yırtıcının çok ötesinde. Bu beslenme esnekliği, onları yaygın kemirgen zararlısı sorunları için doğal ve son derece verimli bir çözüm haline getiriyor.

“Puf engerekleri doğanın mükemmel kemirgen kontrol sistemidir,” diyor çalışmayı yürüten Profesör Graham Alexander. “Kemirgen patlamaları sırasında tüketimi dramatik biçimde artırma yetenekleri, mahsul kaybıyla karşı karşıya olan çiftçiler için onları paha biçilmez müttefikler yapıyor.”

Scientific Reports dergisinde yayımlanan bulgular, tek bir puf engereğinin bir öğünde 10’a kadar kemirgen tüketebildiğini gösteriyor. Sadece bir hafta içinde yeniden avlanabiliyorlar ve bu da çiftçiler için ücretsiz, sürekli bir zararlı kontrolü sağlıyor. Kemirgen patlamalarının genellikle yoğun yağışlı yıllarda yaşandığı ve milyonlarca dolarlık tarım zararına yol açtığı düşünüldüğünde, puf engereği popülasyonlarının korunması, ürün kaybını büyük ölçüde azaltabilir ve kimyasal böcek ilaçlarına olan ihtiyacı sınırlayabilir.

Yılan korumasını savunan araştırma, puf engereklerinin doğal zararlı kontrolcüsü olarak birkaç önemli avantajına dikkat çekiyor:

Puf engerekleri, temel ihtiyaçlarının çok ötesinde yiyecek tüketimlerini artırabilir; sansar ve vaşak gibi memeli yırtıcılardan daha etkilidir.

Yoğun beslenme dönemlerinin ardından, iki yıla kadar yiyeceksiz hayatta kalabilirler, bu da onları “görevde bekleyen” kemirgen avcıları haline getirir.

Kemirgen popülasyonları artmaya başladığında avlanma davranışlarını onlara göre uyarlarlar.

Kemirgen sayısının salgın seviyelere ulaşmasını hızlı şekilde engelleyebilirler.