yeniakit.com.tr 

Ahmet Davutoğlu ve Ali Babacan, AK Parti’den aynı dönemde ayrıldılar ve ikisi de farklı siyasi partiler kurarak iktidar partisinden mümkün mertebe oy koparabilmek için “kendilerine verilen görevi” yerine getirmenin gayretine düştüler… Bu dönemde Babacan, “Çok şükür muhafazakar değiliz” sözleriyle, izleyeceği politikanın sinyalini vermiş oldu. “Hayatım CHP ile mücadele etmekle geçti” diyerek kemalistlerle hiçbir anlaşma yapmayacağını söyleyen Davutoğlu ise önce altılı masaya oturdu, sonra CHP sıralarından milletvekili seçilmenin derdine düştü…

 

KARAR İSLAM KÜLTÜRÜNÜN ÇÖZÜLMESİNE HİZMET EDİYOR

Ahmet Davutoğlu ve saz arkadaşları siyaset arenasında bunları yaparken medya sektörünü de boş bırakmadılar… Zira Davutoğlu’nun başbakan iken kurulmasını sağladığı Karar Gazetesi, Gelecek Partisi’nin misyonuna hizmet eden yayınlarla muhafazakarlar arasında bölünme ve çözülmeye hız kazandırmaya çalışıyor.

Özellikle bugün Şule Demirtaş’ın kaleme aldığı, “İtalya’dan Türkiye’ye bakmak” başlıklı yazı, Müslümanlar arasında seküler bakış açısının nasıl normalleştirilmeye çalışıldığını, mütedeyyin kesime adeta aşağılık kompleksini aşılamak için nasıl çaba sarf ettiklerini gözler önüne serdi.

ERKEK CİNSELLİĞİNİ TEMEL ALAN RESİMLERE HAYRAN

Yazı boyunca İtalya’nın ve Vatikan’ın güzellemesini yapan Demirtaş, erkek cinselliğini ön plana çıkaran müstehcen “sanat eserlerini” öve öve bitiremedi. “Başındaki örtüden utan” dedirten yazısında Şule Demirtaş, “Tanrı’nın parmağı” gibi ifadelere yer vererek, “İslam aleminin derdi seküler sanat mı?” dedirtti.

 

MÜSLÜMAN MAHALLEDE SEKÜLER HRİSTİYAN SANATINA ÖVGÜ

Müslümanlar arasına Hristiyan sanat terminolojisini hiçbir eleştiri veya yorum katmadan olduğu gibi kabul ederek aktaran Demirtaş’ın, dinler arası diyalog safsatasını da hatırlatan yazısında, skandal ifadelerin reklamını yapmamak için tamamını yayınlamıyoruz. Ancak şu iki paragraf bile yazının ne tür bir skandal olduğunu anlamak için yetiyor…

“Dünyanın belki de en önemli sanat mekanı olan Sistine Şapeli’nin kapısında kalabalık bir uğultu, içeride başını tavana doğru çevirmiş sayısız insanla temaşa halindesin. Tavanın merkezinde Tanrı’nın parmağıyla Âdem’in parmağı arasındaki boşluk, bir temas eksikliğinden çok insanın varoluş sınırını anlatıyor. Michelangelo o aralığı muhakkak bilerek bırakmıştı; Tanrı’nın insanın özgür iradesine açtığı o alanı göstermek için…

Vahyin ve sezginin, ilahi olanla beşerî olanın aynı mekânda buluştuğu o dengede, Michelangelo’nun çağının çok ötesine geçen düşünsel cüreti hissediliyor. Kapı karşısında yer alan Kıyamet Günü freski Tanrı’nın yargısından çok insanın kendi iç hesaplaşmasını resmediyor. Figürler göğe yükselmiyor da sanki kendi günahlarının ağırlıklarıyla dünyaya geri düşüyor. Çünkü kurtuluş, hareketin değil fark etmenin sonucudur.”

 

Karar yazarı Şule Demirtaş’ın öve öve bitiremediği resimleri sansürlemeden yayınlamak mümkün değil…

İslam sanatının gelişmesine katkı sağlamak ve Müslümanların Türkiye’deki kazanımlarından bahsetmek yerine, AK Parti’ye saldırmak için her türlü imkanı kullanan Demirtaş’ın, bu müstehcen eserleri görmek için İtalya’ya kadar gitmesi dikkatlerden kaçmaz iken, geçmişte kaleme aldığı bir yazı da yeniden hatırlara geldi.

 

AYASOFYA'NIN AÇILMASINA DA KARŞI ÇIKMIŞTI

Şule Demirtaş Ayasofya’nın ibadete açılmasına da karşı çıkmıştı. O dönem de Hristiyanları öven Demirtaş, “Hristiyanların yaptığı gibi ibadete açmayıp, özel şekilde korunarak gelecek nesillere ulaştırılabilirdi” demişti. İbadet için camiye giren Müslümanları hedef alan Şule Demirtaş, Ayasofya’nın artık çorap koktuğunu söylemişti.