Eskişehir'de Asiye Varol, ilkokul, ortaokul ve lise öğrenimini tamamladıktan sonra hayalindeki üniversite olan Anadolu Üniversitesi'ne girmek için 1995 yılında üniversite sınavına girdi. Konya Selçuk Üniversitesi'nde büro yönetimi bölümünü kazanan Varol, 1997 yılında mezun olduktan sonra eşi Sait Varol ile evlendi. İki çocuk annesi Varol, 2025 yılında girdiği Yükseköğretim Kurumları Sınavı'nı (YKS) kazanarak Anadolu Üniversitesi'nde İletişim Fakültesi Yeni Medya ve İletişim Bölümüne girerken, aynı fakültede gazetecilik bölümünde okuyan oğlu Enes Varol'un da okul arkadaşı oldu.

'GENÇLERİN ENERJİSİNİ ÇOK SEVİYORUM'

Asiye Varol, "Okumayı seviyorum. Çocuklarım da bana destek çıktılar, 'Anne yaparsın' dediler. Ben de 'Deneyeyim' dedim ve sınava girdim. Gençlerle beraber olmak çok güzel, zaten gençleri çok sevdiğim için okumaya karar verdim. Onların enerjisini çok seviyorum, beni de böyle daha da gençleştiriyor. Anadolu Üniversitesi, hayalimde olan bir üniversiteydi. Gençken üniversite sınavına girdiğim zaman burası olmamıştı, çok hoşuma gidiyordu. Anne-oğul bir arada olmak çok farklı bir duygu. Bunu anlatabilmek çok zor. Aynı koridorlarda yürümek, aynı merdivenlerden çıkmak, aynı yemekhanenin sırasına girip, oradan yemek almak ve aynı masada oturmak çok keyif verici. En güzeli şu; oğlum benden utanmıyor, benimle gurur duyuyor. Bu benim için çok büyük bir ödül, zaten en büyük desteği de o vermişti. 'Anne beraber okuyalım lütfen, bunu yapalım' diye. Bunu da gerçekleştirdik, şimdi tadına varıyoruz. Bu duruma şaşıranlar var ama bu zamana kadar hiç olumsuz tepki görmedim. İlk kazandığımda, en büyük tedirginliğim buydu; 'Acaba gençler, bana hangi bakışlarla, nasıl yaklaşacaklar? Olumsuz olacak mı?' diye ama hiç böyle bir şey yaşamadım" dedi.

 

'ÇOK MONOTON BİR HAYATIM VARDI'

Hem gündelik işler hem de eğitim hayatı nedeniyle günlerinin yoğun geçtiğini dile getiren Varol, ailesinin desteğiyle güç bulduğunu söyledi. Okul öncesi ve sonrasında da yapması gereken şeyler olduğunu kaydeden Varol, "Bu tempo, her gün böyle devam ediyor. Ders çalışma ve okulun yapacağı sınavlara hazırlanma sürecinde eşim özellikle çok büyük bir fedakarlık gösteriyor. Çünkü biz evliliğimiz boyunca hep bir şeyleri beraber yapmaya alıştık. Şimdi, 'Benim dersim var' diyorum ve onu durduruyorum. Şikayetçi değil; çünkü o da bana destek olmuştu. Üniversiteyi kazanmadan önce çok monoton bir hayatım vardı. Sürekli aynı şeyleri yapıyordum ve köreldiğimi hissetmiştim. Sınavdan sonra ve sınav sonucunda böyle bir başarıyı elde edince gerçekten önce kendimle gurur duydum. 'Demek ki hala bir bilgim var. Hala bir şeylerim taze, unutmamışım' dedim. Gerçekten çok güzel, farklı şeyler öğreniyoruz. Bizim okuduğumuz dönem ile şimdiki dönem arasında çok büyük bir fark var. Böylece kendimizi de ilerletiyoruz her açıdan, teknolojik açıdan da bilgi açısından da kendimizi de yeniliyoruz. Anadolu Üniversitesi'nin okumak isteyen kadın, erkek herkese kapısı açık. Çalışan ve okumak isteyenler, Açıköğretim Fakültesi ile benim gibi daha sonradan okumak isteyenleri örgün eğitimi ile 60 yaş üstü 'Ben geç kaldım' diyen yaş grubuna da kapılarını açmış durumda. Bu yüzden de Anadolu Üniversitesi'ne de çok teşekkür ediyoruz" diye konuştu.

 

'HEM MUTLU OLUYORUM HEM DE GURUR DUYUYORUM'

Enes Varol ise şunları söyledi: "Annemle beraber okumak çok güzel bir şey. Annem, en yakın arkadaşım; gizlimiz, saklımız yoktur. Bir ayrımız gayrımız da yoktur. O yüzden burada hem anne olarak hem de arkadaş olarak görüyorum. Annemle birlikte okumak, benim için muhteşem bir şey, mutlu ediyor. Hiç olumsuz bir tepki almadım, bugüne kadar hep olumluydu ve insanlar çok şaşırıyor. Annemin üniversiteyi kazandığını ve daha sonrasında aynı fakültede okuduğumuz söylediğimde, 'Çok iyi olaymış, ben de istiyorum' gibi tepkilere maruz kalıyorum. Bu beni daha çok mutlu ediyor. Annemle birlikte okumak çok güzel, tarif edemem, bu deneyimin yaşanması gerekiyor. Annemle birlikte okurken hem mutlu oluyorum hem gurur duyuyorum kendisiyle. Çünkü bir şeyleri hala başarabiliyor ve buna kendisi de inanıyor. Birlikte yemekhaneye gidiyoruz, yemek yiyoruz, aynı fakültenin koridorlarındayız, çay içiyoruz, aralarda buluşuyoruz, bazen okula gelmiyorum, bana kızıyor. Okuldan pek kaçamıyorum, biraz başımda kendisi. Onun dışında bir problem yok, gayet mutluyuz."