ALİ KARAHASANOĞLU  

Saadet Partisi’nin genç genel başkanı Mahmut Arıkan, bir konuşmasına o kadar çok gaf yüklemiş ki, parti söylemlerine zıt o kadar farklı cümle kurmuş ki, “Metin yazarınız CHP’li mi, DEM’li mi?” diye sormadan kendimi alamadım.

Üçüncü ihtimal de, SP’lilerin sabah akşam Halk TV ve diğer solcu televizyonlarda yatıp, orada sabahlamaları sebebiyle artık onlar gibi düşünmeye başlamaları…

Mahmut Bey; metin yazarını kendisi tanıdığı gerçeği karşısında, ayrımı artık kendisi yapacaktır.

Ne diyor Saadet Partisi Genel Başkanı Mahmut Bey?

Bir GSM şirketimizin, google ile ortak bulut yatırımı hakkında konuşuyor:

“Türkiye’nin kendi verisini bu şirkete teslim etmeye yönelmesi; dış politika, ulusal güvenlik ve siyasi tutarlılık açısından vahim bir hatadır.”

Devleti, kurumları iyi niyetle uyarırsınız, bunda hiçbir beis görmem.

Ama kanundaki kısıtlamaları dikkate alarak yasal bir sözleşmeyle yapılmış bir anlaşmayı “ulusal güvenlik” açısından sıkıntılı gören Mahmut Bey samimi ise… Daha doğrusu metin yazarı CHP’li değilse, DEM’li değilse…

Savcılığın bu suçlamayı içeren muhatapları hakkında niye tek kelime etmediğini sormamız gerekir..

Evet, İstanbul Başsavcılığı, veri güvenliği ile ilgili olarak, KVKK kurallarına taahhüt içermeyen ve bu sebeple soruşturma dahi açılmış olan İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin İstanbulluların bilgilerini yabancılara peşkeş çekmesi konusunda Mahmut bey neden tek kelime etmedi?

Öyle ya, ulusal güvenlik diyorsanız…

Önce savcılığın soruşturma açtığı, tarafların kendi aralarındaki görüşmelerde “Anlarlarsa ayvayı yeriz” modunda konuştukları, “Yutturduk” diyerek resmi kurumları aldatıcı beyanlarını itiraf ettikleri, “Her şeyi de açık açık konuşmayın” diyerek yaptıkları yanlışı kabullendikleri İBB yöneticilerinin kişisel verilerin sızdırılması olayında, Mahmut Bey neden bir görüş açıklaması yapmıyor?

CHP’ye eleştiri yasak mı, yoksa metin yazarı CHP’li olduğu için mi İBB’deki savcılık aşamasına geçmiş kişisel verilerin sızdırılması konusuna Mahmut Bey itiraz edemiyor?

Tabii ki tek bir veriyle Mahmut Bey’in metin yazarını suçlamadım, suçlamam.

Konuşmanın neresinden baksanız yarıdan fazlası defo…

Buyrun buradan yakın:

“Türkiye’nin sorunları da, umutları da İmralı’dan da Silivri’den de büyüktür!”

Düne kadar “Esed” severlik yapıp, “Esed devrilirse Suriye 5’e, 55’e, 95’e bölünür” diyen arkadaşlar, şimdi PKK’nın silah bırakmasını, Suriye’de YPG’nin tasfiye edilmesini önemsiz gibi göstermeye çalışıyorlar.

Bunu önemsiz göstermeye çalışanlar olsa olsa DEM’liler olabilir.

“Batıyoruz, bari kuyruğu dik tutalım, bu işler önemsiz işlermiş gibi gösterelim” demekten başka; bu açıklama ne anlama gelebilir ki?

Milli Görüş’e gönül vermiş birisi, şu ifadeyi partinin genel başkanına nasıl söyletebilir:

“Topyekûn bir helalleşme ve kucaklaşma gerekirken, sürecin bir örgütün silah bırakmasına ve kendini feshetmesine indirgenmesini yanlış bulmak; işi yokuşa sürmek değildir!”

Aman Allah’ım…

Yıllardır söylüyoruz: “Kardeşliğimiz, tarihi kökenlerimiz…”

Karakol baskınları sonrasında bile tekrarladık: “Türk-Kürt kardeşliği bu olaylardan asla zarar görmemeli.”

Ama bir arpa boyu yol alamadık. Aramıza hep o “silah” girdi.

Bu söylemler de “soyut, durumu kurtaran, altyapısı olmayan cümleler” olarak, sadece sorunun daha da büyümesini önleme amacıyla kullanılır hâle geldi.

Silah bırakmak… Evet, silah bırakmak önemli. Gerisi iki dakikalık iş. Zaten bu ülke insanları birbirleriyle kardeş. Zaten aileler iç içe girmiş. 

Her şeyi sakatlayan terör örgütünün elindeki silah. 

O silah bırakıldığında gerçekten “her şey” demeyelim ama, “çoğu şey” kendiliğinden düzelecek.

Bunun bile farkına varamamış bir metin yazarı, Saadet Partisi’nde ne arıyor olabilir?

“Metin yazarı CHP’li veya DEM’li olabilir” dedim ama bir ilave daha yapmalıyım: 

“Aynı zamanda biraz da muhakeme gücü iğdiş edilmiş olmalı!”

“Anayasa Mahkemesi’nin ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin bağlayıcı kararlarına uyulmalıdır.” cümlesi aynı konuşmada yer alıyor…

“Şu an içerisinde bulunduğumuz Meclis’i de ilgilendiren bir örnek vereceğim: 11 Kasım’da Resmî Gazete’de bir Anayasa Mahkemesi kararı yayımlandı. Bu karar; Türkiye’de ‘yasama çoğunluğunun’ hukuki denetimden ‘muaf’ hâle gelmesinin önünü açıyor. Böylece meclis çoğunluğunun keyfiliğini frenleyen az sayıdaki güvence mekanizmasından biri daha ortadan kalkmış oldu” ifadeleri de aynı konuşmada bir dakika sonra tekrarlanıyor.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN>>>