Çinli uzay teknolojisi araştırmacıları, uydu iletişimini yepyeni bir çağa taşıyacak potansiyel bir başarıya imza attı. Bilim insanlarından oluşan bir ekip, Dünya'dan 36.000 kilometre yükseklikteki jeostatik bir uydudan yeryüzüne saniyede 1 gigabit (Gbps) hızında veri aktarmayı başardığını duyurdu. Bu rekoru daha da dikkat çekici kılan şey ise, sadece 2 watt gücünde bir lazer vericisi kullanılarak gerçekleştirilmesi.

Bu potansiyel başarı, günümüzdeki çoğu uydu internet seçeneğini geride bırakıyor. Örneğin, SpaceX’in Starlink gibi alçak yörünge sistemleri, genellikle saniyede 10 megabit (Mbps) seviyelerinde hızlar sunuyor ve maksimum hızları 200 Mbps’nin biraz üzerine çıkıyor.

Ancak, Dünya’dan binlerce kilometre uzaktaki bir jeostatik uydudan tam bir gigabit hıza ulaşmak, uzaydan yere veri transferi mühendisliği ve fiziğinde büyük bir sıçrama anlamına geliyor.

Geleneksel olarak, lazer tabanlı aktarımların önündeki en büyük engel Dünya atmosferi. Atmosferik türbülans ışığı büker, dağıtır ve bozar. Bu da yüksek hızlı lazer iniş bağlantılarını inanılmaz derecede zorlaştıran bir durum. Çinli araştırmacılar bu sorunu çözmek için AO-MDR sinerjisi adını verdikleri yeni bir yaklaşım geliştirdi. Bu yöntem, sinyal bozulmasını düzelten Uyarlanabilir Optik teknolojisi ile sinyal kısmen dağıldığında kullanılabilir ışığı yeniden yakalamaya yardımcı olan Mod Çeşitliliği Alımı tekniğini birleştiriyor.

LAZERLER NEDEN RADYO FREKANSINDAN DAHA İYİ?

Günümüzde Starlink veya Viasat gibi mevcut uydu sistemleri çoğunlukla güvenilir ancak bant genişliği sınırlı olan radyo frekansı (RF) iletişimine güveniyor. Lazerler ise çok daha büyük veri kapasitesi, son derece dar ışınlar ve sinyal paraziti riskinin çok daha düşük olması gibi avantajlar sunuyor. Jeostatik yörüngeden gigabit indirme hızına ulaşmak, optik iletişimin artık sadece teorik bir konsept değil, pratik bir çözüm haline geldiğini gösteriyor.

Enerji verimliliği de lazer iletişiminin bir diğer kritik avantajı olarak dikkat çekiyor. Günümüzdeki çoğu iletişim uydusu bin ile bin beş yüz watt arasında güç kullanırken, Profesör Wu Jian ve Liu Chao'nun deneyinde kullandığı gibi optik sistemlerin gelecekteki uydulara entegre edilmesi, sağlayıcıların çok daha küçük solar panellere ve daha hafif donanımlara ihtiyaç duyarak daha hızlı hizmet sunabileceği anlamına geliyor. Bu durum, potansiyel olarak daha ucuz fırlatmalar, daha uzun ömürlü uydular ve daha erişilebilir küresel geniş bant anlamına gelebilir.

Bu teknoloji sadece Dünya’daki interneti değil, derin uzay görevlerini de güçlendirecek. NASA ve ESA gibi ajanslar, Ay, Mars ve ötesinden yüksek çözünürlüklü görüntü ve bilimsel verileri geri göndermek için lazer iletişimini deniyor. Çin'in yeni yöntemi, özellikle atmosferik bozulmayı aşma yaklaşımı, uzun mesafeli lazer bağlantılarını daha stabil ve enerji açısından verimli hale getirmeye yardımcı olabilir.

Bu tür atılımlar, uydu internetinin sıradan kullanıcılar için sadece son çare bir seçenek olmaktan çıkıp, bir gün fiber bağlantılarla rekabet edebileceği bir dünyanın önünü açıyor. Bu sistemin genel kullanım için uyarlanmasının yıllar sürmesi muhtemel olsa da, bu önemli adım, ultra hızlı optik uydu ağlarına doğru yarışın yakında hızlanabileceğini gösteriyor.