Türkiye, 6 Şubat 2023 depremleriyle asrın en büyük felaketlerinden biriyle yüzleşti. 11 il yıkıldı, şehirler yerle bir oldu. Böylesine büyük bir yıkımın ardından Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan liderliğinde devlet, laf değil iş üretti. İki yıl gibi kısa bir sürede 455 bin konutun teslim edilmesi, güçlü devlet refleksinin açık bir göstergesidir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, konutların tesliminde çok net bir soru sordu:

“Deprem turistleri nerede?”

 

Hani enkaz başında poz verip ilk gün ortalıktan kaybolanlar… Hani felaketi şova çevirip, kameralar kapanınca sessizliğe gömülenler…

Herhalde bir kısmı, milletin mutluluğunu huzurlu ve emin ellerde olduğunu görmek ve milletin yarasına merhem olmak yerine, bir mezar başında rakı içip akıl vermekle meşguldür.

Dünyaya baktığımızda tablo daha da çarpıcı. ABD eski Başkanı Biden, California’daki yangınlarda evlerini kaybeden vatandaşlara bir defaya mahsus 770 dolar yardım yapılacağını açıkladı. Ne konut var, ne kalıcı çözüm. Sadece bir rakam, o da bir kereye mahsus.

Bizim siyasi hafızamızda ise ibretlik örnekler bitmez. 1939 Erzincan depreminde CHP zihniyeti, her haneye 8’er adet çivi dağıttı. Evet, yardım diye bir kasabaya üç kilo çivi gönderildi.

 

1999 Marmara Depremi’nde ilk 24 saat boyunca devlet yoktu. Avrupa’dan gelen yardımların akıbetini dönemin Başbakanı Ecevit itiraf etti:
“Memurlara maaş olarak verdim.”

Bu söz, sadece bir açıklama değil, tarihe geçen bir utançtır.

2019’da Arnavutluk’ta deprem oldu. Türkiye; konut yaptı, hastane yaptı, cami yaptı. CHP ise heykel gönderdi. Bugün de zihniyet değişmiş değil.

Türkiye’nin dört bir yanında kentsel dönüşümü “rant” diyerek engelleyenler, aslında olası depremlerde can kayıplarına davetiye çıkarıyor. Enkazdan siyaset, acıdan propaganda devşirmeye çalışıyorlar.

 

Deprem siyaset üstüdür. Ama afetlere yaklaşım, zihniyet meselesidir.

Biri konuşur, biri alay eder, biri ortadan kaybolur… Devlet ise yapar, teslim eder, milletinin yanında durur.