“Akşam 4 gibi çektiğim fotoğrafları New York’a yollamak üzere sahildeki küçük otelime dönmüştüm ki yüksek sesli bir patlama duydum. Şoförüm ve ben ne olduğunu görmek için pencereye koştuk. Balıkçı limanındaki bir dalgakıranın üzerindeki küçük bir kulübe bir bomba veya füze tarafından vurulmuştu ve yanıyordu.  Dumanların arasından yandaki kumsala doğru koşan bir çocuk belirdi. Kameralarımı kapıp çelik yeleğimi ve kaskımı giydiğim sırada, diğer patlamadan yaklaşık 30 saniye sonra ikinci bir patlama oldu.  Koştuğunu gördüğüm oğlan artık ölüydü, ötede oynayan diğer 3 çocukla birlikte kumda hareketsiz yatıyordu. Kumsala yetiştiğim sırada ağır yeleğimle koşmaktan nefessiz kalmıştım. Duraksadım; açıktaki kumsala girmek riskliydi.  İsrailin insansız hava aracının radarına takılan siluetimin İsrail’de bir yerdeki laptop ekranında nasıl göründüğünü düşünün: yelek ve kask gitmiş, silah gibi görünebilecek kameralar taşıyor. 

Eğer çocuklar öldürülüyorsa, beni ya da herhangi bir başkasını ne koruyabilir?”