İşte o yazı:

İşçi, sadece öldüğü zaman mı sizin gündeminize girer? “İşçi hakları” lafzını hatırlamanız için asansörün yere çakılması, 10 gariban işçinin hayatını kaybetmesi mi gerekir?

HDP milletvekili Ertuğrul Kürkçü (...) “besili” ve “sağlıklı” suratıyla kameraların karşısına geçmiş, ölümlerden duyduğu üzüntüyü anlatıyordu, mutat eleştirilerini sıralayarak...

(...) Memleketimizin “Beyaz” kesimi, maden faciasını müteakip, Soma’ya akın etmişti, hatırlayacaksınız... Kaza, “Recep Tayyip Erdoğan’ı tel’in” fırsatı” sunuyordu çünkü. Bunu değerlendirmek lazımdı.

Ölümler ve sağlıksız iş koşulları hiçbirinin umurunda değildi. (...) Ne kadar çok ölüm, o kadar çabuk devrim...

Soma’ya gittiler ve rezalet çıkardılar.

(...) Hemen aklıma, hayatında bir tek işçiyle temas etmemiş, suratı kömür karası bir işçiyle karşılaştığında (muhtemelen) istikrahla yüzünü buruşturacak ve sadaka vermeye kalkacak refikimizin tepkisi geliyor... Sosyal medya üzerinde paylaştığı mesajında aynen şöyle diyordu: “Bu kadar ölüm Erdoğan’ı götürmeyecekse, yazık olacak...”

Peki, Ertuğrul Kürkçü hayatında kaç işçiyle temas etti?

Kaç işçi sofrasında diz kırdı?

(...) Kısa bacaklı, kıllı, kara suratlı, sahilde piknik yapmak gibi görgüsüzlükler sergileyen, namaz kılan, oruç tutan, göbek kaşıyan ve çoğunlukla AK Parti’ye oy veren o işçilerle bugüne kadar hangi tasayı paylaştı?

Biz niçin, “ölü işçi” gördüğünde kameraların karşısına geçen Ertuğrul Kürkçü’yü o işçilerin (... kendisini gerçekleştirme mücadelesinde “dayanışma” içinde görmedik, göremiyoruz? (...)

Ahmet Kekeç/STAR

Akit Arşiv Sayfasından