İşte o yazı:

Fethullahçılar, cumhurbaşkanına duydukları derin nefretten ötürü ne yapacaklarını bilemiyorlar, şimdi de İnönü’ye sarıldılar. Buna gülmek mi gerekir ağlamak mı, onu da biz bilemiyoruz.
(...) Hilmi Yavuz üstadımız, İnönü’nün büyük bir devlet adamı olmasına örnek niyetine, artık ağızlara sakızlık hali bile kalmamış iki özelliğini, “İkinci Dünya Savaşı’na girmemiş” ve de “1950 seçimlerinden sonra darbeye izin vermemiş olmasını” gösteriyor. 1938 yılının kasım ayında İnönü’nün nasıl bir darbeyle iktidara döndüğünü bundan kırk sene mukaddem bana anlatmış olan da kendisidir oysa, efsanevi nargile sohbetlerinde.
(...) Bizler karartma gecelerini, ekmek karnesini, kuru üzümle kıtlama içilen çayları yaşamadık. Lakin, büyük devlet adamı İnönü’nün, 1954 ve 1957 seçimlerini de kazanamayınca huysuzlanıp açık açık darbe kışkırtmaya koyulduğu yılları çok iyi hatırlarız. Gazeteci değil çocuktuk ama hatırlarız.
(...)
Yoksa “nevzuhur bir İnönü mahbupluğuyla” yeni müttefikiniz Kılıçdaroğlu’na göz mü kırpıyorsunuz? Kendinize daha sağlam dayanaklar arayınız, ikisi de sizi kurtaramaz. (Netanyahu’ya sarılın, belki o kurtarır!)

Engin Ardıç/SABAH

Akit Arşiv Sayfasından