İŞTE O YAZI:

Recai Kutan... Süleyman Arif Emre... Şevket Kazan... Oğuzhan Asiltürk... Temel Karamollaoğlu... Ahmet Tekdal.

Bu isimler Erbakan’ın çevresindeki “Birinci halka” sayılır.

Erbakan ölmeden önce bir “Yüksek İstişare Kurulu” kurmuştu.

Kurulda “Bu isimler” vardı.

Bu isimler... Erbakan Hoca’nın uzun siyasi yaşamının “Değişmez yol arkadaşları.” Recai Kutan’a sorduk:

- Bir araya gelince... Acaba dinleniyor muyuz kuşkusuna kapıldığınız oluyor muydu?

Recai Bey “Uzun hikâye” diye anlatmaya başladı:

 Erbakan Hoca derdi ki... “İsteyen dinlesin... Gizlimiz saklımız yok ki.”

 Buna rağmen dinlemeye karşı bazı önlemler alırdık... Mesela... 1980’den önce aramızda önemli bir şey konuşacaksak, partiden çıkardık... “Karşıda bir arkadaşımızın bürosu vardı... Oraya giderdik.”

 1980’den sonra... Erbakan Hoca’nın odasında radyo açılıyordu... “Konuşmalarımız ile müzik birbirine karışıyordu.”

 Erbakan Hoca tepki gösteriyordu. “Teknoloji çok gelişti... Bizi başka şekilde de dinlerler... Çekinecek neyimiz var, bırakın dinlesinler” diyordu.

 Ama... Yine de... Bir kısım arkadaş “Radyonun açık kalmasını” istiyordu.

YAVUZ DONAT / SABAH

Akit Arşiv sayfasından...