İŞTE O YAZIDAN BİR BÖLÜM;

''(…) Değerli dostum sevgili Nurettin Hoca’nın ihtisas alanıdır farmakoloji (…) “Hastalar Risalesi” başlıklı yazısını büyük bir zevkle okuduğumu içtenlikle belirtmeliyim. Yazısından, kısa bir süre önce İstanbul’da düzenlenen eczacılık kongresine katıldığını öğreniyoruz. Düzenleyicilerden, katılımcılara; katılımcılardan içeriğe varıncaya kadar yapmış olduğu eleştirileri ve değerlendirmeleri sıralarken; sanki, ne bileyim, yanılıyor da olabilirim ama; biraz küçümser bir eda ile açtığı paragrafa sıkıştırdığı Bediuzaman Said’in, bu hariç, bundan sonra yazı boyunca isminin geçtiği yerlerde “Allah ondan razı olsun” anlamında, ”Radyallahu anh”ın kısaltması olan “r.a” kullanılacaktır, ünlü risalesi “Hastalar Risalesi”yle de karşılaştığını öğrenmiş oldum. Bir farmakologun doğrudan çalışma alanına girmese de, ilaç niyetine satılan bir ürüne; sadece tıp aleminin değil, alternatif tıbbın da alternatifi olarak sunulan, sağlık bakanlığına eczanelerde satılması için ilgililerin başvurduğunu öğrendiğimiz bu risale-i ürüne göstermesi gereken alakanın bu kadarcıkla sınırlı kalması; üstüne üstlük “harcıalem” bir konu olarak değerlendirmesi, açıkçası beni bozguna uğrattı. Maruzatım buna dairdir (...)

''ALLAHIM FELÇ ET BENİ!''

Tamam etsin de lakin sırada prospektüsün çok genel çerçevesini çizmeliyim ve özeti şöyle:

Hastalık mükemmel bir şeydir. Bir hastalık ya da kaza nedeniyle organ kaybına uğramak daha da mükemmeldir. Çünkü insan hasta olup yatağa düştüğünde ya da sakatlanıp eve kapandığında muzır işlerle uğraşmaya vakit ayıramayacaktır. Evet, belki de farz olan ibadetlerini tam olarak yerine getirmeyecek kadar bazı organları eksikli, çaresiz, mecalsiz, kalmış olabilir ama dua ve niyazları, temsil, bir dakikalık duası, saatlerce hatta günlerce yapılacak ibadetten daha değerli olacağı gibi buna bolca da vakti olacaktır. Bu sayede öte dünyada cennet kapıları ona açılacaktır. Yeter ki “of” demeyesin, “oh” diyesin…Özeti bu kadar.

Risalede bir bölüm var ki yorgan döşek yatan hastanın onu okuması halinde “kolbastı”ya kalkıp vıtır vıtır oynaması işten bile değil. Bu bölüm reçetede “Beşinci Deva” alt başlığı olarak yer alıyor. Şimdi tam bu noktada uzunca denilebilecek bir alıntıyı, yukarıda çizdiğim genel çerçeveye yalan bulaştırmadığımın kanıtı olarak sunmama izin verin. Verdiniz…Güzel, reçete “Ey Hasta!” diye başlıyor (...)

Bu kadarı da uydurma mı dediniz?

Buyurun o zaman 21’inci devadan minik bir demet:

Allah’ım felç et beni!

“Ey felç gibi ağır hastalığa yakalanmış kardeş! Öncelikle seni muştuluyorum ki, Müslüman için felç mübarek sayılır. Bunu çoktan, Allah dostlarından işitiyordum ama sırrını çözememiştim…”

Çözmez mi, çözüyor ama alıntılamaya kalkarsam çok uzayacak. Bu sırrı, Bediuzaman Said’in (r. a) Kuran eczanesinden özel olarak terkip ettiğini söylemekle yetiniyorum. Takipçilerinin “İnsan bu manevi devaları dinlerken, hasta olmayı temenni edeceği geliyor” diyerek hastalara imrendiklerini de not olarak ilave ediyorum (...)

Yahu ne güzelmiş, elimde değil bu da dileğim: Allah’ım felç et beni!''