Akit, Türkiye’nin yarınlarının teminatı olan aile kurumunu baltalayan hukukî uygulamaları gündeme taşımaya devam ediyor. 6284 sayılı kanunla çatırdatılan, süresiz nafaka ile yıkılması sağlanan aile kurumuna bitirici darbenin çocuk haczi ile vurulduğu saptandı. Aile dramlarını derinleştiren TMK 336 ile ayrılan çiftlerin çocuklarının velayeti tek tarafa veriliyor. Tek taraflı velayet uygulamasıyla çocuğun velayetini alamayan ebeveyn, çocuğunu sanki ticari bir malmış gibi ancak “icra” yoluyla ve para ödeyerek görebiliyor. Maddi gücü olmayan aile bireyine yavrusunu hasret bırakan tek taraflı velayet garabeti; velayeti elinde bulunduran tarafın, ayrıldığı eşine karşı bu durumu suiistimal ederek bir intikam aracı olarak kullanmasına yol açarak ayrılan çiftlerin birbirine düşman olmasını sağlıyor.

VELAYET ANNEYE, ‘HASRET’ BABAYA

Asırlar boyunca en büyük gücü genç nüfusu ve sağlam aile yapısı olan, savaşlarla, işgallerle yıkılmayan ülkemizin yarınlarına darbe indiren hukuki uygulamalar arasında tek taraflı velayet de yer alıyor. Türk Medeni Kanunu’nun 1985’ten bu yana tatbik edilen 336. maddesi uyarınca ayrılan çiftlerin çocuklarının velayeti, tek taraflı olarak eşlerden birisine veriliyor. Çocuğun velayeti, aile mahkemelerince yüzde 99 oranında annede oluyor. Yavrusunun velayetini elinde bulunduramayan baba, çocuğunu her ayda 2 kez olmak üzere 1 ila 3’üncü haftasında, yahut 2 ila 4’üncü haftasında görebiliyor. Velayetsiz babalara ayda minimum 8 saat, maksimum 24 saat çocuğunu görme süresi tanınıyor. Baba, yavrusunu ayın ilk ve ikinci görüşmelerinde 4’er ya da 12’şer saat görmüş oluyor. Babalar, annesiyle ayrı düştükleri çocuklarıyla birlikte vakit namazlarına, Cuma namazlarına, Bayram namazlarına gidemiyor. Çünkü çocuğun vaktinden sonra velayeti elinde bulunduran anneye teslim edilmemesi durumunda baba hakkında ‘çocuğu kaçırmak’ suçundan dava açılıyor...

ÇOCUĞA ‘TİCARİ MAL’ DEĞERİ VEREN KANUN!

Tek taraflı velayetin verildiği anne, yasal mevzuata rağmen çocuğunu babasının görmesine izin vermediği durumlarda ise ebeveynler hukuk garabetiyle karşı karşıya kalıyor. Yavrusuyla ‘ziyaretçi’ olarak görüşme hakkından dahi faydalanamayan babanın, İcra Dairesi Müdürlüğüne başvurması isteniyor. TMK’ya göre; ticari mallarla ilgili ihtilaflı durumların takipçisi olan icra daireleri, babalara çocuğunu görmenin tek olanağı olarak sunuluyor. İcra dairesine başvurmak için ise ebeveynden para isteniyor.

Ayda 2 kez çocuğunu görme hakkı olan baba, tek görüş için pedagog, ulaşım vb. giderleri olarak 400 TL ila 900 TL aralığında için maddi bedel ödemek zorunda bırakılıyor. İkinci görüşme için miktar 800 ila 1800 TL’ye kadar çıkıyor. Tutanaklara bu durum “borçlu anne” ve “alacaklı baba” olarak geçiyor. “Hacizin cinsi” ise “çocuk teslimi” olarak geçiyor. Sonrasında ilgili icra dairesinin kararıyla baba; kolluk kuvvetleri ve pedagog eşliğinde çocuğunu “haciz etmek için” yola koyuluyor...

4 SAAT İÇİN 1 YIL BEKLENİYOR

Çocuğun haczi için gidilen evde velayetli anne ve çocuk bulunamazsa bir tuhaf süreç daha başlıyor. Babanın yasal hakkını kullanarak çocuğunu görebilmesi için masraflarını ödemek şartıyla İcra Ceza Mahkemesine başvurusu isteniyor. İcra mahkemesi, ortalama 6 ay ila 1 yıl süren dava sonucunda çocuğu göstermeyen anne hakkında “tazyik hapsi” kararı veriyor. Bu kararın ardından çocuğunu bir kez babaya gösteren anne herhangi bir ceza almıyor. 4 ila 12 saatlik görüşme hakkını kullanan babanın, çocuğunu ikinci kez görme hakkını kullanmak istemesi ve annenin engellemesi durumunda süreç yine başa dönerek; icra dairesi, icra ceza mahkemesi ve tazyik hapsi kararı alınması olarak devam ediyor.

32 YILLIK DRAM UNSURU

İcra unsuru yapılan çocuğu ticari mal seviyesine indiren TMK 336 ile; maddi gücü olmayan velayetsiz ebeveyn yavrusuna hasret kalıyor, velayeti elinde bulunduran taraf ise ayrıldığı eşine karşı bu durumu suistimal ederek bir intikam aracı olarak kullanabiliyor. İcra sürecinde taraflar birbirlerine tamamen düşmanlaşıyor. Tek taraflı velayet uygulaması, yürürlükte olduğu 32 yıldır çocukları heder etmekten, aile dramları oluşturmaktan başka hiçbir amaca hizmet etmiyor...

İŞTE O MADDE

Türk Medeni Kanunu’nun tek taraflı velayet uygulamasını öngören 336 no’lu maddesi şöyle:

II. Ana ve baba evli ise

Evlilik devam ettiği sürece ana ve baba velayeti birlikte kullanırlar.

Ortak hayata son verilmiş veya ayrılık hali gerçekleşmişse hakim, velayeti eşlerden birine verebilir.

Velayet, ana ve babadan birinin ölümü halinde sağ kalana, boşanmada ise çocuk kendisine bırakılan tarafa aittir.

 ___________

ÇOCUK EMTİA GİBİ GÖRÜLÜYOR

1985’ten beri uygulanan TMK’nın 336. Maddesi ile çocuk, emtia/ticari bir mal olarak görülüyor. Yasal hakkını kullanmak isteyen baba, çocuğuyla görüşmek için İcra Dairesi Müdürlüğü’ne gitmek zorunda kalıyor. İcra Müdürlüğüne maddi bir bedel de ödeyen baba, yine çocuğunu göremezse bu kez alacak-verecek davası açar gibi İcra Ceza Mahkemesi’ne başvuruyor. Babayı “alacaklı”, anneyi “borçlu”, çocuğu ise “ticari mal” durumuna düşüren tek taraflı velayet uygulaması aile dramlarını derinleştiriyor.

 

 

FARUK ARSLAN