Peygamberimiz (sav) normal günlerde yatsı namazını kıldıktan sonra odasına girer, misvağını kullanır ve hemen yatardı. Gece yarısına doğru Hazreti Aişe'yi uyandırır, birlikte vitir namazını kılarlardı.

 

Şafak sökmeye başlarken Hazreti Peygamber sabah namazının sünnetini kılar, sonra biraz uzanır, Hazreti Aişe ile bir süre konuştuktan sonra, sabah namazının farzını kılmak için mescide giderdi.

 

 

Hz. Peygamber (sav) daha sonra kendisini görmeye gelenleri kabul etmeye başlardı. Gelenlere vaaz eder, öğütler verir, sorularını cevaplandırır, gördükleri rüyaları tabir ederdi. Bazen sahabelere kendi rüyalarını anlatırdı.

 

Hz. Peygamber (sav)'in konuşması son derece tatlı ve gönül okşayıcı idi. Tane tane konuşur, her cümlesi, dinleyenler tarafından iyice anlaşılması için ayrı ayrı olurdu. Kahkaha ile gülmez, tebessüm ederdi.

 

Hz. Peygamber (sav) şahsına yapılan hataları, yumuşaklıkla karşılar; Allah'a ve imana yapılan bir hücum olunca asla susmaz, gereken cevabı verirdi.

İnsanlarla sohbet etmesi, onların dertlerini dinlemesi genellikle, kuşluk vaktinin girmesine kadar sürerdi. Kuşluk vakti gelince Hz. Peygamber (sav) bazen dört, bazen da sekiz rekat olmak üzere Duha namazı kılardı.

 

 

Hz. Peygamber (sav) daha sonra öğle namazı için hazırlık yapar, vakit girince camiye gider, öğle namazını kıldıktan sonra ise bir müddet uyurdu. Daha sonra ikindi namazına hazırlanırdı. 

 

 

Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) akşam namazına yakın evine döner, eşlerinin her birinin yanına gider, azar azar oralarda kalır, hatırlarını sorardı. Hz. Peygamber (sav) hanımlarına güzel ahlakla davranmış, ümmetine de güzel ahlakla davranmalarını emretmiştir.

 

Akşam ve yatsı namazlarını kıldıktan sonra tekrar evine dönen Peygamber Efendimiz (sav) yatarken sureler okurdu. Hz. Âişe (r.anha) validemiz şöyle anlatmıştır: "Hz. Peygamber (sav) yatağına girdiği zaman, ‘muavvizeteyn'i (Felak ve Nas Sureleri) ve Kul hüvallahu ahad'ı (İhlas Suresi) okur ellerine üfleyip, ellerini yüzüne ve vücuduna sürer ve bunu üç kere tekrar ederdi. Hastalandığı zaman aynı şeyi kendisine yapmamı emrederdi. " (Buharı, Müslim, İmam Malik, Tirmizi)

 

 

Rasulullah Efendimiz (sav) dualarını okuduktan sonra istirahata çekilerek, daima sağ tarafına yatar ve sağ elini yanağının altına koyarak uyurdu. Gece yarısı veya üçte biri geçtikten sonra uyanır, misvağı daima başucunda durur, kalkınca önce dişini misvaklar, sonra abdest alır ve ibadetle meşgul olurdu. (Tirmizi)

 

 

Gün içerisinde günde yüz sefer tövbe eder ve ümmetine de tövbe etmesini emrederdi. Nitekim bir hadis-i şerifte şöyle buyurmuştur: "Ey insanlar! Allah'a karşı tövbe ediniz. Ben günde yüz sefer tövbe ederim." (Müslim)