Ahmed Cuma “yaşayan şehid” lakabıyla tanınan bir Suriyeli. İki ayağı ve bir kolu kopuk olmasına rağmen bir yıldır Lübnan’ın Rumiye Hapishanesi’nde tutulmakta.

Hiçbir biçimde kendi başına ihtiyaçlarını görebilme imkânına sahip olmadığı hâlde Lübnan Hükûmeti Ahmed Cuma’yı serbest bırakmaya yanaşmıyor, bir hastaneye yatırmayı da kabul etmiyor.

Ahmed Cuma 11 çocuklu bir ailenin ferdi. Humus’ta Babı Amr direnişinde yaralanmış. Babı Amr’ın Esed rejiminin eline geçmesinden sonra Humus kırsalındaki kasabası Azzara‘yı savunan güçlere katılmış.

O güçler içinde yer alan bir direnişçi olan Muhammed Kassab: “Yaşayan şehid bir sembol oldu, vücûdunda yara almamış tek bir bölge yoktu âdeta.” diyor.

Azzara’ya yönelik rejimin gerçekleştirdiği katliamda Ahmed Cuma annesini, 2 kız kardeşini ve 2 de erkek kardeşini kaybetmiş.

Lübnan’a geçmeye çalışırken Arsal’da rejimin bombardımanında iki ayağını ve kolunu yitirmiş. Ve önce Baelbek Cezaevi’ne konulmuş, oradan da Rumiye Hapishanesi’ne gönderilmiş.

Ahmed Cuma’nın tutulduğu şartların insan hakları ilkeleri ve uluslararası hukukla bağdaşmadığına dikkat çeken aktivistler Lübnan Hükûmeti’ni eleştiriyor.

Lübnan cezaevlerinde tutulan pek çok İslâmcı mahkûmun avukatlığını yapan Muhammed Sabluh Rumiye Hapishanesi’nde en az 3 ileri derecede hasta mahpus olduğunu, bunların hafıza kaybı ve sakatlıkla malul olduklarını söylüyor.

Lübnan Demokrasi ve İnsan Hakları Enstitüsü’ne göre Lübnan cezaevlerinde 5.000’i aşkın Suriyeli bulunuyor. Bunların çoğu ülkeye illegal yollardan girmekle suçlanırken, ağırlıklı kısmı da Özgür Ordu ya da cihadî örgütlere üyelikle suçlanmakta. Lübnan Hükûmeti ülkeye girişleri zorlaştırarak Suriyelileri caydırmaya çalışıyor.