Hudut bilmezler

Ahmet Feyzioğlu

Aklı –başında- olan, belâ üstüne koşmaz;

Son bir “Türk” yaşadıkça, bu bayrak yere düşmez!

Adalet kantarında İslâm hukuku şaşmaz.

Gemsiz-yularsız atı sürme hudutlarıma!

*

Baş koyacak omzumuz, saracak kucağımız

Mazlûma sığınaktır; evimiz ocağımız.

Yersiz yurtsuz kalana “açık” dört bucağımız;

Zînhâr kötü niyetle girme hudutlarıma!

*

Putu, danası gibi el hanında beslenip

Frenk yosması gibi boyalanıp süslenip

Balon uçuruldukça, çocuk gibi hislenip

Dangalakça hayâller kurma hudutlarıma!

*

Harâbâttan tutulan bir ışık huzmesiyle

Bilumum mankurtuyla, it-ullah süzmesiyle

Haçlı silahlarıyla, Siyonist çizmesiyle

Satılmış ayakları vurma hudutlarıma!

*

Efsûnlu ananaslar “Portakallar” ve muzlar…

Yer; kudurur, dahilî ve haricî domuzlar.

Dört kıtanın yükünü “Türk Milleti” omuzlar;

Topla mür itlerini, varma hudutlarıma!

*

Aslan gibi kükrerim, koç misali süserim,

Şimşeklerle çakarım, samyeliyle eserim.

Balta ile doğrarım, zülfekarla keserim;

Ayrıkotu olup da sarma hudutlarıma!

*

Frengistan’a kaçıp “bırakanlar eşini”

Bırakın ey hâinler, bu milletin peşini!

Domuzla sentezleşmiş mahlûkların leşini

Orduma hedef edip serme hudutlarıma!