Yunan haber sitesi Bankingnews’teki analiz habere göre Fransa, Almanya’nın ordusunu yeniden dizayn etmesinden ve silahlanmasından korkuyor.

Analiz haberde şu iadeler kullanıldı:

Avrupa kendi stratejik ve askeri özerkliğini ararken, Almanya güç dengesini değiştiren devasa bir savunma yeniden silahlanmasıyla bir kez daha “kilit oyuncu” olarak ortaya çıkıyor. Paris eski bir kabusun, farklı bir biçimde de olsa geri döndüğünü görüyor.

Berlin’in ekonomik aşırılığı askeri güce dönüşüyor, eski korkuları körüklüyor ve Avrupa satranç tahtasında yeni bir hegemonya rekabeti başlatıyor.

Avrupa savunmasının geleceği için verilen mücadele artık teorik değil; çoktan başladı ve Almanya cesurca liderlik rolünü üstleniyor.

Fransız Kabusu

Politico’nun haberine göre, eski bir Fransız kabusu - büyüyen Alman askeri gücü - yeni bir formda yeniden ortaya çıkıyor. Nitekim, 19. ve 20. yüzyıllarda Ren Nehri üzerinden bir Alman işgali konusundaki endişeler, Avrupa ve transatlantik ittifakları içindeki Fransız-Alman ortaklığı sayesinde çoktan ortadan kalktı.

Dahası, Berlin’in savunma harcamalarını ikiye katlama planları, Fransa’da hem Rus saldırganlığına hem de ABD’ye “bağımsızlaşmaya” karşı bir siper olarak alkışlanıyor.

Macron’un Endişeleri

Ancak, ismi açıklanmayan hükümet yetkililerine göre, Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, özellikle mali sıkıntı içindeki Fransa ile karşılaştırıldığında, Almanya’nın önümüzdeki beş yıl içinde yeniden silahlanma konusunda sahip olduğu muazzam mali özgürlüğe “takıntılı”.

Endişesinin Fransız topraklarına bir saldırı değil, Fransa’nın AB’deki en etkili askeri-diplomatik güç olarak üstünlüğünün “istilası” olduğu söyleniyor. Ayrıca, Almanya’nın milyarlarca dolarının, stratejik olarak özerk bir Avrupa savunma sanayisi vizyonunu desteklemek için mi yoksa baltalamak için mi kullanılacağı konusunda da endişeli .

Paris başarısız oluyor

Teorik olarak, her iki ülke de NATO üyelerinin 2035 yılına kadar GSYİH’lerinin %3,5’ini savunmaya harcama sözüne bağlı. Ancak Almanya’nın 2029 yılına kadar bu hedefe ulaşmak için güvenilir bir planı varken, Fransa - belki de hiçbir zaman var olmayacak bir Avrupa savunma fonundan büyük hibeler çıkmadığı sürece - aynı anda NATO taahhüdünü yerine getirmenin ve bütçe açığını dört yıl içinde GSYİH’sinin %3’üne düşürmenin belirgin bir yolu yok.

Büyük harcama farkları

GSYİH’lerindeki ve nüfuslarındaki farka rağmen, Almanya ve Fransa’nın bu yılki savunma bütçeleri kabaca benzer - Almanya için 86 milyar avro ve Fransa için 62 milyar avro.

Ancak 2029 yılına kadar Almanya’nın yılda 150 milyar avro harcaması beklenirken, Fransa, yeni genişlemeci savunma planlarına rağmen en fazla 80 milyar avro harcayacak.

Bununla birlikte, anonim olarak konuşan bazı üst düzey Fransız yetkililer, Almanya’nın yeni askeri gücünün - ve bir dereceye kadar Polonya’nın - Paris’in Brüksel’deki konumunu aşındıracağı korkularını reddetti. Fransa’nın AB içindeki “özel” statüsünün aynı zamanda küresel askeri erişimine, BM Güvenlik Konseyi’ndeki daimi üyeliğine ve nükleer caydırıcılığına dayandığını

savundular . Hâlâ gidilecek çok yol var... Bundeswehr Fransız askeri liderleri , anonim kalmayı tercih ederek, Bundeswehr’in (Alman ordusu) askeri olan her şeye karşı seksen yıllık tarihsel bir nefretin ardından kendini etkili bir güce dönüştürme yeteneği konusunda şüphelerini dile getirdiler. “Kaybedilen mesafeyi” telafi etmek için yapılan harcamaların memnuniyetle karşılandığını ve önemli olduğunu, ancak Alman ordusu ve hava kuvvetlerinin Fransa seviyesine ulaşmasının yıllar alacağını söylediler. Berlin milyarları nereye harcayacak? Ancak daha acil sorun, alacağı yön. Almanya’nın askeri desteği, stratejik olarak daha özerk bir Avrupa savunma sanayisinin yaratılmasına , Avrupa’da istihdam yaratılmasına ve Avrupa’nın ekonomik gücünün güçlendirilmesine yardımcı olacak mı? Yoksa Amerikan silah sistemlerine para akıtıp Amerikan savunma devleriyle endüstriyel ortaklıkları mı teşvik edecek? Bazen, Alman Şansölyesi Friedrich Merz, Macron’a benzer bir şekilde konuşarak, ülkesinin savunma harcamalarındaki artışın Avrupa “çerçevesine” sahip olması ve “Avrupa stratejik hakimiyetini” teşvik etmesi gerektiğini söylüyor. Ancak, diğer zamanlarda NATO içinde bir “ittifak sözleşmesinden” ve transatlantik ortaklığın önemi hakkında konuşuyor.

Alman endüstrisi kilit bir oyuncu

Her halükarda, önümüzdeki yıllarda Alman harcamalarının muazzam ölçeği, Alman savunma endüstrisini kaçınılmaz olarak Avrupa askeri inovasyon ve tedarikinde kilit bir oyuncu haline getirecektir.

Ve geçmişte, Alman endüstrisinin çoğu, Fransa veya diğer AB ülkelerindeki yerleşik oyuncularla çalışmak yerine Amerika Birleşik Devletleri ile işbirliği yapmayı veya Alman start-up’larına yönelmeyi tercih etti.

Rheinmetall’ın kararı Bu eski eğilimi sürdüren Paris, Rheinmetall’ın yakın zamanda insansız hava araçları ve füzeler üretmek için Amerikan Anduril ile bir anlaşma yapma kararından hayal kırıklığına uğradı . Almanya’nın Amerikan savaş uçaklarından vazgeçmesi için çok geç olsa da gerçek şu ki, AB üye devletleri geleceğin silahlarını geliştirmek için birlikte çalışmazlarsa güçlü bir Avrupa savunma sanayi üssü olamaz. Dar fırsat penceresi Bu nedenle , Berlin ve Paris’in önümüzdeki yıllardaki kalkınma için ortak bir plan belirlemeleri ve savunma inovasyonu, eğitim ve tedarik alanlarında Fransa-Almanya iş birliğine olan siyasi bağlılıklarını güçlendirmeleri hayati önem taşıyor . Fırsat penceresi dar ve o zaman yalnızca halihazırda alınmış kararları uygulamaya koymak için alan kalacak. Paris’teki hakim görüş, Almanya’nın yeniden silahlanmasının AB içinde “siyasi denge” sorularını gündeme getirmeden çok önce “endüstriyel denge” sorularını gündeme getireceği yönünde. Ancak Merz, Alman askeri gücünün güçlendirilmesinin Avrupa uzlaşısının bir parçası olmaması durumunda bunun siyasi bir soruna dönüşebileceğini de anlıyor; üstelik sadece Fransızlar için değil. Almanlar... karar veriyor . Yine de Fransa, Almanya Avrupa’nın endüstriyel süper gücü konumunu koruyup, salt büyüklüğü sayesinde AB’nin baskın askeri gücü haline geldikçe, önümüzdeki on yılı endişeyle izleyecek. Fransa için rahatsız edici gerçek şu ki, Avrupa savunma sanayii oluşturma ve hatta kendi askeri gücünde olası hızlı artış söz konusu olduğunda, stratejik özerklik artık Almanya’nın elinde...