Araştırmacılar, malzemenin şaşırtıcı bir şekilde "kayda değer elektronik özelliklere" sahip olduğunu söylüyor.

Bilim insanları, Mars'ta bol miktarda bulunan bir mineralden, Kızıl Gezegen'de sürdürülebilir yerleşime olanak sağlayabileceği iddia edilen yeni bir malzeme geliştirdi.

Araştırmacılar, bir tür nanomalzemenin (insan saçından binlerce kat daha küçük ultra küçük bileşenler) Mars'ta temiz enerji üretimi ve yapı malzemelerinde kullanılması için potansiyelini değerlendirdi.

Advanced Functional Materials adlı bilimsel dergide yayımlanan çalışma, NASA'nın genellikle atık ürün olarak kabul ettiği malzemenin temiz enerji ve sürdürülebilir elektronik cihaz sağlamak üzere dönüştürülebileceğini ortaya koydu.

Mars'ta alçıtaşı mineralinin (kalsiyum sülfat) büyük tortularda bulunduğu biliniyor ve Kızıl Gezegen'in ilkel su içeriğinin çoğunu içerdiğine inanılıyor.

NASA'nın finanse ettiği birkaç araştırma programı, su buharı ve anhidrit diye bilinen bir atık madde oluşturmak için alçıtaşının kurutulmasının kullanımını araştırıyor.

Araştırmada bilim insanları Mars'taki alçıtaşından su elde etmek için yeni bir yöntem geliştirerek atık ürün olan anhidritin, gezegenin gelecekteki kolonizasyonunu sürdürmek ve desteklemek için daha fazla işlenebileceğini ortaya koydu.

Aralarında Birleşik Krallık'taki Sussex Üniversitesi'nden uzmanların da bulunduğu ekip, anhidriti işleyerek nanobeltlere dönüştürdü ve bunların temiz enerji ve sürdürülebilir elektronik cihazlar sağlayabileceğini gösterdi.

Çalışmada, "Beklenmedik bir şekilde, anhidrit nanobeltler kayda değer elektronik özelliklerle" birlikte "yarı iletken ve yalıtkan davranışlara" sahip olduğu belirtildi.

Çalışmanın başyazarı Conor Boland yaptığı açıklamada, "Çalışmamız, esasen atık olarak kabul edilen kaya parçalarını alıp, temiz hidrojen yakıtı oluşturmaktan transistöre benzer bir elektronik cihaz geliştirmeye ve tekstil ürünlerinin sağlamlıklarını artırmak için katkı maddesi oluşturmaya kadar bir dizi uygulama için dönüştürücü nanomalzeme haline getirebiliyor" dedi.

Araştırmacılar sürecin her aşamasında, kullanılan suyun sürekli toplanıp geri dönüştürülebileceğini de gösterdi.